цудатво́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

1. У хрысціянстве: святы, які праславіўся дарам тварыць цуды (у 1 знач.).

У кутку гарэла лампадка перад абразамі цудатворцаў.

2. перан. Той, хто робіць што-н. дзівоснае, надзвычайнае.

Гэта быў не проста ўрач, а сапраўдны ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́стэр, ‑а, м.

Назва мужчыны ў Англіі і Амерыцы (звычайна ставіцца перад прозвішчам.)

[Англ. mister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́сціцца, пасецца; незак.

Тое, што і пасвіцца. Пасціўся перад алешнікам спутаны конь. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракультывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; зак., што.

Правесці культывацыю, узрыхленне перад сяўбой. Пракультываваць глебу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадвеліко́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апошняга тыдня перад вялікаднем. Перадвелікодная пятніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадго́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перадгор’я. // Размешчаны перад гарамі. Перадгорная раўніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадз’е́здаўскі, ‑ая, ‑ае.

Які бывае перад з’ездам, папярэднічае з’езду. Перадз’ездаўская дыскусія. Перадз’ездаўскія дні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераднавальні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які бывае перад навальніцай, папярэднічае навальніцы. Пераднавальнічная духата. Пераднавальнічная маланка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераднаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца перад націскным гукам, складам. Пераднаціскны вакалізм. Пераднаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадста́ртавы, ‑ая, ‑ае.

Які бывае перад стартам, папярэднічае старту. Перадстартавае хваляванне. Перадстартавая размінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)