рээвакуі́раваць
(ад рэ- + эвакуіраваць)
вяртаць назад пасля эвакуацыі насельніцтва, прадпрыемствы, установы, маёмасць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Рале́йнік ’земляроб’ (Варл.), ’араты’, лаянк. ’нявыхаваны’ (Нас.). Вытворнае ад ралейны (гл.) ’што мае адносіны да раллі’ пры дапамозе суф. ‑ік як назва паводле прафесіі (Сцяцко, Афікс. наз., 103, 104). Зневажальнае значэнне развіваецца з уяўлення пра малую адукаванасць сельскага насельніцтва.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
палінезі́йцы, ‑аў; адз. палінезіец, ‑зійца, м.; палінезійка, ‑і, ДМ ‑зійцы; мн. палінезійкі, ‑зіек; ж.
Карэннае насельніцтва Палінезіі і некаторых іншых астравоў Ціхага акіяна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папуа́сы, ‑аў; адз. папуас, ‑а, м.; папуаска, ‑і, ДМ ‑пуасцы; мн. папуаскі, ‑сак; ж.
Карэннае насельніцтва Новай Гвінеі і некаторых другіх астравоў Меланезіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алта́йцы, ‑аў; адз. алтаец, ‑тайца, м.; алтайка, ‑і, ДМ ‑тайцы; мн. алтайкі, ‑таек; ж.
Народнасць, якая складае частку насельніцтва Горна-Алтайскай аўтаномнай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бландзі́н, ‑а, м.
Мужчына са светлымі валасамі. Сярод вясковага насельніцтва Рыфскіх гор сустракаецца нямала бландзінаў і шатэнаў з блакітнымі і шэрымі вачыма. В. Вольскі.
[Фр. blondin.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бура́ты, ‑аў; адз. бурат, ‑а, М ‑раце, м., буратка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. бураткі, ‑так; ж.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Бурацкай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ваенізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак.
Прыстасаваць (прыстасоўваць) да ваенных умоў; перавесці (пераводзіць) на абслугоўванне ваенных патрэб. // Абучыць (абучаць) ваеннай справе цывільнае насельніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камчада́лы, ‑аў; адз. камчадал, ‑а, м.; камчадалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. камчадалкі, ‑лак; ж.
Назва карэннага насельніцтва Камчаткі, дадзеная першымі рускімі пасяленцамі; ітэльмены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кашмі́рцы, ‑аў; адз. кашмірац, ‑рца, м.; кашмірка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. кашміркі, ‑рак; ж.
Народ, асноўнае насельніцтва штата Джаму і Кашмір у Індыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)