дала́й-ла́ма

[манг. dalai-lama, ад dalai = мора (мудрасці) + lama = лама < тыбецк. blama = вышэйшы]

вярхоўная ўрадавая і духоўная асоба ў Тыбеце (гл. ламаізм).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

áusschiffen

1.

vt выса́джваць [выгружа́ць] з карабля́

2.

vi выхо́дзіць у мо́ра (на караблі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

glätten

1.

vt

1) разгла́джваць, прасава́ць

2) палірава́ць

2.

(sich) супако́іцца

(пра мора)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

захвалява́цца

1. (пра мора і г. д.) anfángen* zu wógen [sich zu wéllen];

2. (пра чалавека) in Errégung geráten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АЛКАНО́СТ,

алканос, у рускіх і візантыйскіх сярэдневяковых легендах казачная птушка з тварам чалавека. Вобраз Алканоста паходзіць ад стараж.-грэч. міфа пра Алкіёну, жонку фесалійскага цара Кеіка, якая была ператворана багамі ў птушку алкіён (зімародак). Алканост нясе яйкі на беразе мора, апускае іх у мора і робіць яго спакойным на 6 дзён. Той, хто пачуе дзівосныя спевы Алканоста, забывае пра ўсё на свеце.

т. 1, с. 263

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

біяцы́кл

(ад бія- + цыкл)

самая буйная адзінка расчлянення біясферы (суша, мора, унутраныя вадаёмы); падраздзяляецца на біяхоры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэпрэ́сія​2

(лац. depressio = паніжэнне, паглыбленне)

участак зямной паверхні, які ляжыць ніжэй узроўню мора (параўн. крыптадэпрэсія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

марэо́граф

(ад лац. mare = мора + -граф)

прыбор для рэгістрацыі змянення ўзроўню вады ў моры, возеры, рацэ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

партула́ны

(іт. portulano)

марскія навігацыйныя карты 13—16 ст. з падрабязным апісаннем берагавой паласы Міжземнага мора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эстуа́рый

(лац. aestuarium, ад aestus = хваляванне)

лейкападобнае расшыранае вусце ракі, якая ўпадае ў мора або акіян.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)