палеагеагра́фія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае фізіка-геаграфічныя ўмовы Зямлі ў старажытныя геалагічныя эпохі; раздзел гістарычнай геалогіі.

[Ад грэч. palaios — старажытны і geōgraphia — землеапісанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстыко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Раз’яднанне, разлучэнне чаго‑н. стыкаванага. Расстыкоўка спадарожнікаў Зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрадзі́раваць, ‑руе; незак., што.

Спец. Утвараць эрозію (у 1 знач.), разбураць глебу, паверхню зямлі (пра вецер, ваду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вільна ’ямка ў зямлі пры гульні і для гульні ў «вільну»’ (Шн., Мат., 3). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ком м Klúmpen m -s, -;

ком сне́гу Schnéeball m -s, -bälle (маленькі); Schnéeklumpen m -s, - (вялікі);

ком зямлі́ Érdklumpen m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

блюва́л

(англ. blue whale)

блакітны кіт, самая буйная жывёла на Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геамагнеты́зм

(ад геа- + магнетызм)

магнітнае поле Зямлі і калязямной касмічнай прасторы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпацэ́нтр

(ад гіпа- + цэнтр)

цэнтральны пункт ачага землетрасення ў нетрах Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ізадына́мы

(ад іза- + гр. dynamis = сіла)

ізалініі напружання магнітнага поля Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

палеацэ́н

(ад палеа- + -цэн)

ранняя эпоха палеагену ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)