селенацэнтры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на блізкай адлегласці ад Месяца, які абкружае Месяц; калямесячны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стоп-сігна́л, ‑а, м.

Светлавы знак тармажэння, які знаходзіцца ў заднім ліхтары транспартных сродкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унутрысаю́зны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, адбываецца ўнутры, у межах саюза. Унутрысаюзны гандаль. Унутрысаюзная дысцыпліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франто́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да франтона; які знаходзіцца на франтоне. Франтоннае акно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыя́ністы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў злучэнні з цыянам. Цыяністы калій. Цыяністая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзадэ́рма, ‑ы, ж.

Слой клетак, які звычайна знаходзіцца непасрэдна пад эпідэрмісам у карэннях раслін.

[Грэч. éxō і dermá — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднача́ліцца, -юся, -ішся, -іцца; зак.

Стаць падуладным, падпарадкавацца.

П. загаду.

П. ўладзе.

|| незак. паднача́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. паднача́ленне, -я, н. і паднача́льванне, -я, н.

Знаходзіцца ў падначаленні ў каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

насавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. нос.

2. Які выгаворваецца ў нос.

Насавое вымаўленне.

3. Прызначаны для носа.

Насавая хустачка.

4. Які знаходзіцца на носе судна, самалёта і інш.

Насавая частка палубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

драма́ць, драмлю́, дрэ́млеш, дрэ́мле; драмі́; незак.

1. Знаходзіцца ў стане дрымоты.

Прытуліўся да печы і дрэмле.

2. перан. Быць у стане спакою, нерухомасці.

Унутры драмалі сілы.

Гарадок драмаў у млявай цішыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́быць, -буду, -будзеш, -будзе; вы́будзь; зак. (афіц.).

Перастаць знаходзіцца або лічыцца дзе-н.

В. з горада.

В. у камандзіроўку.

В. са строю.

|| незак. выбыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выбыццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)