дыстрафі́я

(ад дыс- + -трафія)

парушэнне жыўлення тканак, органаў або арганізма ў цэлым, якое прыводзіць да паталагічных змен.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канстыту́цыя

(лац. constitutio = будова; устанаўленне)

1) асноўны закон дзяржавы;

2) будова арганізма, склад цела (напр. к. чалавека).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

катамарфо́з

(ад ката- + -марфоз)

кірунак эвалюцыйнага працэсу, звязаны са зменай умоў асяроддзя і спрашчэннем агульнай будовы арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метаплазі́я

(гр. metaplasis = пераўтварэнне)

пераўтварэнне дыферэнцыраванай тканкі арганізма ў іншую тканку (напр. храстка ў косць); параўн. неаплазія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

міяге́н

(ад мія- + -ген)

група раствораных бялкоў у мышцах, якая выконвае значную ролю ў вугляводным абмене арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

му́скул

(лац. musculus = літар. мышаня)

тканка жывога арганізма, здольная скарачацца і забяспечваць функцыю руху частак цела; мышца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыемута́цыі

(ад радые- + мутацыя)

раптоўныя спадчынныя змены прымет або ўласцівасцей арганізма, якія ўзніклі пад уздзеяннем іанізуючага выпрамянення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сакрэ́т​2

(лац. secretus = выдзелены)

неабходнае для арганізма рэчыва, якое выпрацоўваецца залозамі (напр. жоўць, сліна, страўнікавы сок).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фагацы́ты

(ад фагі + -цыты)

клеткі жывёльнага арганізма, здольныя захопліваць і паглынаць чужародныя часцінкі, у т.л. і бактэрыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фібры́лы

(лац. fibnlla = валаконца)

ніткападобныя ўтварэнні ўнутры клетак або ў міжклетачным рэчыве жывёльнага арганізма, напр. нейрафібрылы, міяфібрылы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)