рашэ́нне, ‑я, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. рашаць — рашыць (у 1–3 знач.).

2. Заключэнне, вывад, намер зрабіць што‑н. і пад., да якога прыходзяць пасля абдумвання, абмеркавання. Камандзір прыняў смелае рашэнне... — Зняць аўтаматчыкаў! Ісці да вёскі лесам. Шамякін. Не маладушнічаць, а памерці з высока ўзнятай галавой, як і належыць савецкаму чалавеку, — прыйшло выразнае і канчатковае рашэнне. Шчарбатаў.

3. Пастанова. Рашэнне суда. Рашэнні з’езда.

4. Адказ да задачы, красворда і пад.

•••

Саламонава рашэнне — мудрае рашэнне якога‑н. спрэчнага, складанага пытання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угадаць, ✂; зак.

  1. Выказаць правільнае меркаванне пра што-н. па якіх-н. прыметах, здагадацца.

    • У чый-н. настрой.

  2. Раскрыць, распазнаць сэнс, сутнасць каго-, чаго-н. (разм.).

    • Мы ўгадалі выкапаць калодзеж у добрым месцы.

  3. Выпадкова даць правільны адказ.

|| незак. угадваць, ✂.

|| наз. угадванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

oblique

[əˈbli:k]

adj.

1) нахі́лены (пра пло́скасьць), ко́сы (пра лі́нію)

oblique angle — во́стры або́ тупы́ (няпро́сты) кут

2) ухі́лісты, няя́сны (пра адка́з)

3) патае́мны, скры́тны; закулі́сны; нячы́сты

oblique dealings — нячы́стыя апэра́цыі

4) уско́сны

oblique case — уско́сны склон

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

problem​1 [ˈprɒbləm] n.

1. прабле́ма, пыта́нне;

the housing problem жыллёвае пыта́нне

2. прабле́ма, ця́жкасць;

solve a problem вы́рашыць прабле́му;

financial problems фіна́нсавыя прабле́мы

3. math. зада́ча

♦

have a problem with smth. мець прабле́му з чым-н.;

no problem infml вядо́ма, безумо́ўна (у адказ на просьбу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падказаць, ✂; зак.

  1. Шапнуць або паказаць незаўважна каму-н. тое, што той павінен адказаць.

    • П. адказ.

  2. перан. Навесці на думку, дапамагчы прыйсці да рашэння.

    • Праверка падказала правільнае рашэнне.
    • Падкажыце, што нам тут рабіць (парайце; разм.).

|| незак. падказваць, ✂.

|| наз. падказванне, ✂ і падказка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адмо́ўны

1. в разн. знач. отрица́тельный; (об отзыве и т.п. — ещё) неодобри́тельный;

а. адка́з — отрица́тельный отве́т;

а. во́дзыў — отрица́тельный (неодобри́тельный) о́тзыв;

2. предосуди́тельный;

~ныя паво́дзіны — предосуди́тельное поведе́ние;

○ а. электры́чны зара́д — отрица́тельный электри́ческий заря́д;

а. лік — мат. отрица́тельное число́;

а. по́люс — физ. отрица́тельный по́люс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

pert

[pɜ:rt]

adj.

1) наха́бны, дзёрзкі; гарэ́зны, адва́жны

a pert girl — адва́жная дзяўчы́на

a pert reply — дзёрзкі адка́з

2) informal жва́вы, бадзёры

a very pert old woman — ве́льмі жва́вая стара́я жанчы́на

3) Obsolete

а) кваліфікава́ны

б) спра́ўны; разу́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ustny

ustn|y

1. вусны;

~a odpowiedź — вусны адказ;

2. ротавы;

jama ~a — анат. ротавая поласць;

harmonijka ~a — губны гармонік;

samogłoski ~e лінгв. губныя зычныя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

упэўнены, ✂.

Які цвёрда верыць у што-н., перакананы ў чым-н.; цвёрды, рашучы.

  • У. ў поспеху.
  • У. ў сабе (не сумняваецца ў сваіх сілах, магчымасцях).
  • Упэўнена (прысл.) гаварыць.
  • У. крок.
  • У. адказ.

  • Будзь упэўнены — не сумнявайся, не турбуйся (усё будзе так, як трэба).

|| наз. упэўненасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

заве́са, ‑ы, ж.

1. Адна з дзвюх металічных пласцін, створкавых ці суцэльных, якімі прымацоўваюць да вушака дзверы, аконныя рамы і пад., даючы ім магчымасць адчыняцца і зачыняцца. Перакручаныя дзверы віселі ўпоперак на адной завесе. Пальчэўскі. У адным канцы гаўкнуў Патапчыкаў сабака, і нібы ў адказ яму ў другім канцы загаласілі дзікім голасам вароты на іржавых завесах у гумне Мікалая Леўчыка. Чарнышэвіч.

2. Тое, што засцілае, закрывае сабой што‑н. Завеса туману. □ Уставала сонейка з-за лесу, Скрозь тонкіх хмарачак завесу Усюды косы раскідала. Колас. Граната разарвалася побач, ахутала нерухомае цела завесай дыму. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)