Verbum

пара́дзіцца гл. ра́дзіцца.

ПАРА́ДЗІЦЬ гл. ра́дзіць.

парадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., што.

Стаць прычынай узнікнення, з’яўлення чаго-н.

Пачутае пра яго парадзіла ўва мне непрыемнае пачуццё да гэтага чалавека.

|| незак. параджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

пара́дкавацца, -куюся, -куешся, -куецца; -куйся; незак. (разм.).

Прыводзіць што-н. у парадак, у належны стан.

Буду п. ў хаце.

пара́дкаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; зак., што і без дап.

Прыводзіць у парадак што-н.; наводзіць парадак дзе-н.

П. рэчы.

|| зак. спара́дкаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны.

пара́дкавы, -ая, -ае.

1. Які паказвае месца ў якім-н. радзе і адказвае на пытанні: які, каторы па парадку.

П. нумар.

П. лік.

2. У граматыцы: парадкавы лічэбнік — слова, якое паказвае на парадак пры лічэнні і абазначае прымету як адносіны да колькасці, ліку (напр.: першы, дзясяты, соты, тысячны).

пара́дкам, прысл. (разм.).

1. У значнай ступені, даволі моцна, многа.

Ён ужо п. пастарэў.

2. Як мае быць, як след.

Ніхто п. не ведаў, куды яны паехалі.

3. Па парадку.

П. абыходзіць усе двары.

парадко́вы, -ая, -ае.

Які робіцца, выконваецца па радках, за кожны радок.

П. падлік.

Парадковая аплата.

пара́днасць, -і, ж.

Урачыстасць, пышнасць, святочнасць.

П. цырымоніі.

пара́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і дарадчык.

|| ж. пара́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

парадні́цца гл. радніцца.