адшчэ́п, ‑а, м.

Кавалак, адшчапаны ад чаго‑н. Адшчэп каменя. Дошка з адшчэпам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збрыкетава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Зрабіць брыкеты з чаго‑н. Збрыкетаваць торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варыя́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які з’яўляецца варыянтам чаго‑н. Варыянтная форма меснага склону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вінціць, ‑нчу, ‑нціш, ‑нціць; зак.

Выкруціць з сярэдзіны чаго‑н. вінт і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́граніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Адшліфаваць паверхню чаго‑н. гранямі. Выграніць алмазы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́енчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. Дамагчыся чаго‑н. неадступнымі просьбамі; выпрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́канькаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Дамагчыся чаго‑н. назойлівай просьбай; выкленчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кусіць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.

Укусіўшы зубамі, выесці, вырваць частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́паліраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Паліруючы, зрабіць паверхню чаго‑н. гладкай; адпаліраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабава́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца выпрабаваннем чаго‑н. Лётчык-выпрабавальнік. Выпрабавальнік аўтамабіляў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)