гарта́нь, ‑і, ж.

Верхняя частка дыхальнага горла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хвасце́ц, ‑стца, м.

Ніжняя частка пазваночніка чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podgardle

н.

1. пярэдняя частка шыі;

2. валлё, валляк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ядро́, -а́, мн. я́дры і (з ліч. 2, 3, 4) ядры́, я́дзер і я́драў, н.

1. Унутраная частка плода, семя, пакрытая цвёрдай абалонкай.

Я. слівавай костачкі.

2. Унутраная, звычайна больш шчыльная частка чаго-н.

Я. каметы.

Я.

Зямлі.

Я. атама (цэнтральная, дадатна зараджаная частка атама).

3. Важнейшая частка ўсякай расліннай і жывёльнай клеткі (спец.).

4. перан. Асноўная частка якога-н. калектыву, групы.

Я. атрада, арганізацыі.

5. Даўнейшы гарматны снарад у выглядзе шара.

|| памянш. я́дзерка, -а, мн. -і, -рак, н. (да 1 знач.) і (разм.) я́дзерца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 1 знач.).

|| прым. я́дзерны, -ая, -ае (да 1—3 і 5 знач.) і ядро́вы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

○

Ядровае мыла (спец.) — сорт мыла з вялікай колькасцю тлушчавых кіслот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

the West

захо́дняя ча́стка Злу́чаных Шта́таў, Кана́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

twelfth

[twelfӨ]

adj.

1) двана́ццаты

2) двана́ццатая ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

twentieth

[ˈtwentiəӨ]

adj.

1) двацца́ты

2) двацца́тая ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

medulla oblongata

прадаўгава́ты мозг (найніжэ́йшая ча́стка мазго́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

напапала́м, прысл.

Разм. Тое, што і напалам. «А я чула ад Аўдолі, Што папы дзесь раскалолі Усю царкву напапалам — Частка тут, а частка там». Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абці́нак, ‑нка, м.

Адсечаная частка чаго‑н. (бервяна, дрэва і пад.). Абцінак жардзіны. // Тое, ад чаго адсечана якая‑н. частка. Ад дрэва астаўся адзін абцінак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)