па́лкі I стра́стный, пы́лкий, пла́менный, горя́чий;

~кая прамо́ва — стра́стная (пы́лкая, пла́менная) речь;

~кае сэ́рца — горя́чее (пы́лкое) се́рдце

па́лкі II (дающий много тепла) то́пкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

перапо́ўніцца сов., прям., перен. перепо́лниться;

рэ́кі ~ніліся і вы́йшлі з бераго́ў — ре́ки перепо́лнились и вы́шли из берего́в;

сэ́рца ~ні́лася ра́дасцю — се́рдце перепо́лнилось ра́достью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Сяро́д прыназ. ’усярэдзіне, пасярод, паміж’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Касп., Сл. ПЗБ), се́рад, сярёд ’тс’ (Нас.), сярёд ’тс’ (Бяльк.), ся́рад ’тс’ (Сл. ПЗБ), серэ́д ’тс’ (ТС, ПСл), серёд, се́рэд, серэ́д, серэдь ’тс’ (Растарг.), ст.-бел. середь: по середѣ града (Альтбаўэр). Укр. се́ред, рус. среди́, се́редь, ц.-слав. срѣди, срѣдь, польск. pośród, в.-луж. srjedź, н.-луж. srjeź, чэш. střed, uprostřed, славац. stred, серб.-харв. sred, славен. srẹ́di, балг. сред, макед. среди ’пасярод’; у славянскіх мовах адаптацыя да М. або В. скл. рэфлексаў слав. *serda (гл. серада), абстрагавана з прыназоўнікавых словазлучэнняў тыпу *na sěrdь, *na srědi; гл. Бязлай, 3, 307. Фанетыка ўказвае на магчымасць рэканструкцыі прасл. *sěrdь (Шустар-Шэўц, 1350; ESSJ SG, 1, 231; Борысь, 620), што дакладна адпавядае літ. šérdis ’асяродак дрэва’, лат. ser̂de ’тс’ (параўн. Буга, Rinkt., 1, 318; Фрэнкель, 987) і ўзыходзіць да і.-е. *ḱḗrd‑, *ḱr̥dés ’сярэдзіна, нутро, сэрца’. Гл. яшчэ Фасмер, 3, 607; ЕСУМ, 5, 218; а таксама серада, сэрца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pulse

[pʌls]

1.

n.

1) пульс -у m., біцьцё сэ́рца

2) часьціня́ біцьця́

to feel (take) one’s pulse — ма́цаць пульс

3) рытм у му́зыцы

4) пачу́цьці, настро́і pl.

the pulse of the nation — настро́і ў наро́дзе

2.

v.i.

бі́цца; трапята́цца; вібрава́ць

His heart pulsed with excitement — Яго́нае сэ́рца бі́лася ад хвалява́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

лі́вер ​1, ‑у, м.

Вантробы забойнай жывёлы (печань, лёгкія, сэрца і селязёнка) як прадукты харчавання. Купіць ліверу. Пірог з ліверам.

[Ад англ. liver — печань.]

лі́вер ​2, ‑а, м.

Прыбор для набірання вадкасці ў выглядзе трубкі з расшырэннем пасярэдзіне.

[Ад лац. levare — паднімаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tajniki

мн. таямніцы; сакрэты;

tajniki serca перан. таямніцы сэрца;

tajniki sztuki (nauki) — сакрэты мастацтва (навукі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

калаці́цца, калачуся, калоцішся, калоціцца; незак.

1. Дрыжаць, хістацца, трэсціся. Ад артылерыйскай стральбы калаціліся сцены. Лынькоў. // Часта, сударгава ўздрыгваць (пра рукі, ногі, цела і пад.). Калаціцца ад страху. □ Калі Арына дакранулася да яе [Ледзіных] плячэй, то пад рукой адчула, як дачка калоціцца ў немым плачы. Карпаў. У нецярплівым чаканні моцна грукае сэрца і калоцяцца рукі. Шамякін. // Моцна біцца (пра сэрца). Рукі яго [Хвашча] трэсліся, вочы ліхаманкава разгараліся, сэрца калацілася, гатовае выскачыць. Лупсякоў.

2. Разм. Біцца, сварыцца. — Зямля ж, брат, вольнаю з’явілася ў свет, дык навошта дзяліць яе, рэзаць на шматкі, калаціцца з-за яе? Колас. [Сыны] калаціліся і грызліся адзін з адным за сваю .. гаспадарку. Чорны.

3. перан. Непакоіцца, хвалявацца за каго‑, што‑н. Калі .. [камендант] заходзіў у вёску — сяляне баяліся паказацца, калаціліся за сваё дабро. Бажко. // над кім-чым. Клапаціцца аб кім‑н., старанна, клапатліва ахоўваць каго‑н. Калаціцца над дзецьмі, унукамі. // Берагчы што‑н., ашчадна расходаваць. Калаціцца за кожную капейку. □ Безумоўна, большасць калгасаў тут бачыла беражлівае сэрца Вароніча, які за кожную дробязь у гаспадарцы калоціцца і стаіць, як за сваё. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глыбіня́ ж., в разн. знач. глубина́; глубь;

г. во́зера — глубина́ о́зера;

у ~ні́ ле́су — в глубине́ (глуби́) ле́са;

г. пачу́цця — глубина́ чу́вства;

◊ у ~ні́ стаго́ддзяў — в глубине́ веко́в;

з наро́дных ~бі́нь — из глуби́н наро́да;

у ~ні́ душы́ (сэ́рца —) в глубине́ души́ (се́рдца);

ад (з) ~ні́ душы́ (сэ́рца) — от глубины́ души́ (се́рдца)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

poignant

[ˈpɔɪnjənt]

adj.

1) ве́льмі балю́чы; прані́зьлівы

2) узруша́льны, які́ хапа́е за сэ́рца

of poignat interest — вялі́кай ціка́васьці

3) во́стры (пра смак або́ нюх)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сло́дыч, ‑ы, ж.

Разм.

1. Уласцівасць салодкага (у 1 знач.); салодкі смак. Слодыч цукерак. Слодыч вінаграду. Такая слодыч, есці немагчыма.

2. перан. Прыемнае адчуванне; асалода, задавальненне. Я палюбіў цябе, край украінскі, За слодыч музыкі бандур тваіх. Журба. Сэрца ведае тамленне, Сэрца знае слодыч мар. Колас. Апошні месяц Міця адчувае сябе роўным з сябрамі і ўдосталь п’е слодыч гэтага цудоўнага пачуцця. Навуменка. [Баляслаў] піў слодыч цішыні бацькаўскага гнязда. Чорны. Я знаю, што служба марская — не слодыч, А мора — не толькі адна прыгажосць. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)