bosom [ˈbʊzəm] n.

1. жано́чыя гру́дзі

2. грудзі́на (кашулі, сукенкі)

3. ло́на;

in the bosom of one’s family у ло́не сваёй сям’і́

4. сэ́рца, душа́

5. па́зуха;

in one’s bosom за па́зухай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

surcharge​2 [ˈsɜ:tʃɑ:dʒ] v.

1. (on) браць высо́кі пада́так (за што-н.); браць дадатко́вую пла́ту за асабі́стыя паслу́гі

2. перагружа́ць, перапаўня́ць;

Her heart was surcharged with grief. Яе сэрца было перапоўнена горам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

А́СТМА

(ад грэч. asthma удушша),

1) бранхіяльная астма — звычайна хранічная алергічная хвароба, якая характарызуецца паўторнымі прыступамі ўдушша з прычыны спазмаў бронхаў і ацёку іх слізістай абалонкі пад уплывам алергенаў. Узнікненню астмы садзейнічае спадчынная схільнасць да алергічных рэакцый. Частата прыступаў удушша ад 1—2 за тыдзень (мяккая форма) да некалькіх за суткі (цяжкая форма), пры зацяжной форме астматычны стан доўжыцца некалькі дзён. Прыступы суправаджаюцца цяжкім са свістам дыханнем, сінюшнасцю твару, набуханнем вен на шыі, пад канец пакашліваннем і выдзяленнем невял. колькасці шклопадобных макрот. Акрамя імуналагічнай астма можа мець неімуналагічную аснову, калі яе прыступы развіваюцца пры зменах надвор’я, ахаладжэнні, фіз. напружанні, вегетатыўна-рэфлекторным дысбалансе, ужыванні нестэроідных процізапаленчых лек. сродкаў (напр., аспірыну). Ускладненні: эмфізема лёгкіх, разрастанне злучальнай тканкі вакол бронхаў, змены мышцаў правага жалудачка сэрца і як вынік сардэчная недастатковасць. Лячэнне медыкаментознае, інгаляцыямі аэразоляў.

2) Сардэчная астма — прыступы рэзкай задышкі (удушша), абумоўленыя вострай недастатковасцю функцыі левага жалудачка сэрца. Развіваецца пры гіпертанічнай хваробе, інфаркце міякарда, пароках сэрца, хранічных нефрытах і інш. Доўжыцца ад некалькіх мінут да некалькіх гадзін (магчымы ацёк лёгкіх). Лячэнне тэрапеўтычнае.

М.А.Скеп’ян.

т. 2, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

закалаці́цца

1. erzíttern vi(s), ánfangen* zu zíttern; erbében vi(s) (здрыгануцца);

2. (пра сэрца) hämmern vi, ánfangen* zu hämmern, póchen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аўскульта́цыя

(лац. auscultatio = выслухванне)

метад даследавання хворых выслухоўваннем гукавых з’яў, якія ўзнікаюць пры рабоце ўнутраных органаў (лёгкіх, сэрца).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бігеміні́я

(ад бі- + лац. geminus = падвойны, парны)

від арытміі сэрца, пры якім экстрасісталія наступае праз кожную нармальную сісталу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кардыялгі́я

(ад кардыя- + гр. algos = боль)

боль у вобласці сэрца, якая з’яўляецца праяўленнем міякардыту, неўрозу і іншых хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кімагра́фія

(ад гр. kyma = хваля + -графія)

метад даследавання дзейнасці пэўных органаў (напр. сэрца, вен, мышцаў) пры дапамозе кімографа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стэтаско́п

(ад гр. stethos = грудзі + -скоп)

медыцынскі інструмент у выглядзе трубкі для выслухоўвання сэрца і лёгкіх (параўн. фанендаскоп).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ао́рта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.

Галоўная артэрыя ў арганізме пазваночных і чалавека, якая выходзіць з левага жалудачка сэрца і жывіць артэрыяльнай крывёю ўсе органы цела, акрамя лёгкіх.

[Грэч. aorte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)