нізкаро́слы, ‑ая, ‑ае.

Невялікага росту; невысокі. Пярэдні, нізкарослы сібірак, раз-пораз зрываўся на бег. Кулакоўскі. Нізкарослая вярба гусціцца тонкім веццем. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагру́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Грукаць час ад часу. Здалёк пагруквае гром. □ Пагруквалі ў вагонах дзверы, раз-поразу адчыняючыся. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папярэ́дне, прысл.

Перад чым‑н., раней чаго‑н. У рэдкім хмызняку Вася спыніў байцоў, вырашыўшы папярэдне разведаць яшчэ раз вёску. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́кар, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца выпечкай хлеба; хлебапёк. — Чаго панікаваць? Іншы раз і ў пекара са стала хлеб зводзіцца. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.

1. Праарфаваць яшчэ раз. Пераарфаваць насенне перад сяўбою.

2. Сарфаваць усё, многае. Пераарфаваць усё збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

1. Закітаваць нанава, іначай, яшчэ раз. Перакітаваць аконныя рамы.

2. Абмазаць, замазаць кітам усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пералакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Пакрыць лакам нанава, яшчэ раз. Пералакіраваць тумбачку.

2. Палакіраваць усё, многае. Пералакіраваць усю мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапрышчапі́ць, ‑шчаплю, ‑шчэпіш, ‑шчэпіць; зак., што.

Спец. Прышчапіць, робячы перасадку тканкі або ўводзячы вакцыну нанава, яшчэ раз. Перапрышчапіць сліву. Перапрышчапіць воспу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастрахава́ць, ‑страхую, ‑страхуеш, ‑страхуе; зак., каго-што.

1. Застрахаваць зноў, яшчэ раз. Перастрахаваць маёмасць.

2. Застрахаваць усё, многае. Перастрахаваць усе будынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасёлачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прасёлка, з’яўляецца прасёлкам. Шашура выбраў на гэты раз ціхую, мала аб’езджаную прасёлачную дарогу. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)