Мясцовасць, размешчаная каля ракі, на беразе ракі. Дзьмуў моцны вецер, заносячы густым снегам Дняпро, прырэчча, Чыжыкавы сляды.Лупсякоў.У нагах стома, мокра ў абутку, бо ісці даводзіцца прырэччам, пераступаць колішнія глыбокія каналы, што заплылі тванню, зацвілі.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паху́чы, ‑ая, ‑ае.
Які мае моцны прыемны пах; духмяны. Пахучыя яблыкі. Пахучае мыла. □ Конік весела згрызаў маладую пахучую траўку.Колас.Іду, а над крыніцаю Туман бялявы сцелецца, І дыхае аселіца Пахучай медуніцаю.Гілевіч.Ляжаць на пахучай саломе прыемна і ўтульна.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грай, граю, м.
Разм.Моцны птушыны крык; карканне. Вясною Дыхае зямля, І п’юць сады Цяпло блакіту. Птушыны грай Чуваць здаля, На ўзгорках Зелянее жыта.Дзеружынскі.Зноў чуваць у нашым краі Грай прадвеснікаў-гракоў, Весела вясна іграе На цымбалах ручайкоў.Смагаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tęgi
tęg|i
1.моцны;
~i mróz — моцны мароз;
~ie wino — моцнае віно;
2. тоўсты, поўны; мажны;
~i mężczyzna — мажны мужчына;
3. незвычайны, здольны, выдатны;
~i robotnik — добры працаўнік;
~a głowa — разумная галава
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
эсе́нцыя
(лац. essentia = сутнасць)
1) моцны настой або раствор чаго-н., які перад выкарыстаннем разбаўляюць вадой;
2) перан. тое, што і квінтэсенцыя (напр. э. фактаў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Трэст ‘аб’яднанне некалькіх прадпрыемстваў з цэнтралізаваным кіраваннем’ (ТСБМ). Праз рускую мову (трест) з англ.trust (ст.-англ.trust, trost) ‘давер, вера; крэдыт; апекаванне’, якое са ст.-ісл.traust ‘давер’, параўн. ст.-в.-ням.trōst ‘давер, вернасць’, нова-в.-ням.Trost ‘зацішша’; ‘уцеха’, гоц.trausti ‘пагадненне, саюз’, ст.-англ.threowian ‘давяраць, верыць’, якія ўзыходзяць да і.-е.*dru‑ ‘магутны, моцны’ > ‘моцны, як дрэва’ (Голуб-Ліер, 491; Чарных, 2, 262; ЕСУМ, 5, 631).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kérnig
a
1) з ко́стачкамі
2) здаро́вы, мо́цны, цы́раны
éine ~e Réde — сакаві́тая мо́ва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
unverwüstlich, únverwüstlich
a
1) несакруша́льны, нязло́мны
2) мо́цны, трыва́лы
ein ~er Humór — невычарпа́льны гу́мар
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gewáltig
1.
aмо́цны, магу́тны; веліза́рны
2.
adv (ве́льмі) мо́цна
sich ~ írren [täuschen] — мо́цна памыля́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Дыхто́ўны ’моцны (пра матэрыял)’ (Нас.), дыхтоўны (БРС). Паводле Кюнэ (Poln., 52), запазычанне з польск.dychtowy ’тс’ (< ням.dicht). Параўн. Брукнер, 106. Гл. яшчэ ды́хта, ды́кта.