Verbum

недарэ́чы.

1. прысл. Не ў час; не да месца.

Выступленне н.

2. у знач. вык. Не адпавядае абставінам.

Гэта паездка была н.

нясу́н, несуна́, мн. несуны́, несуно́ў, м. (разм.).

Дробны злодзей, які цішком выносіць што-н. з вытворчасці, з месца працы.

Барацьба з несунамі.

папераво́зіць, -о́жу, -о́зіш, -о́зіць; зак., каго-што.

Перавезці з аднаго месца на другое ўсё, многае ці ўсіх, многіх.

П. людзей цераз раку.

паўтарэ́нне, -я, н.

1. гл. паўтарыцца, паўтарыць.

2. мн. -і, -яў. Месца, з’ява, што паўтараюцца ў чым-н.

У рамане сустракаюцца паўтарэнні.

перале́гчы, -ля́гу, -ля́жаш, -ля́жа; -ля́жам, -ля́жаце, -ля́гуць; -лёг, -ле́гла; -ля́ж; зак.

Легчы інакш або на другое месца.

П. з канапы на ложак.

плацка́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, -ка́рт, ж.

Білет на нумараванае месца ў вагоне цягніка.

|| прым. плацка́ртны, -ая, -ае.

П. вагон.

заало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае жывёльны свет.

|| прым. заалагі́чны, -ая, -ае.

З. парк (месца, дзе ўтрымліваюцца для паказу жывёлы). З. атлас.

заго́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паласа, участак ворнай зямлі, поля.

Узараць з.

2. Агароджанае пад адкрытым небам месца для жывёлы.

бытава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; незак.

Існаваць, мець месца.

Такая думка даўно бытуе ў народзе.

|| наз. бытава́нне, -я, н.

Б. вуснай народнай творчасці.

вы́селіць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Прымусіць пакінуць месца свайго жыхарства.

В. у суседнюю вёску.

|| незак. высяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.