Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пярэ́дні, ‑яя, ‑яе.
Які знаходзіцца, размяшчаецца наперадзе такіх жа або падобных прадметаў; проціл. задні. Пярэднія падводы. Пярэднія колы. □ Пярэднія танкі ўжо гарэлі, заднія іх аб’ехаць не маглі, бо тут былі толькі дзве вузкія пераправы.Чорны.Пярэдняй тройкай заўзята кіраваў дзед Архіп.Лынькоў.Выпускнікі прыадзеліся і з нейкім асабліва радасным пачуццём на сэрцы сядзелі ў пярэдніх радах.С. Александровіч.// Які знаходзіцца ў той частцы, што з’яўляецца перадам. Пярэднія лапы. Пярэднія зубы.// Які ўтварае тую частку прадмета, што звернута ўперад. Пярэдні план сцэны. □ Вялізныя вокны .. былі выразаны ў чатыры рады ў пярэднім фасадзе дома з боку вуліцы.Бядуля.[Рыгор] цвёрдым крокам накіраваўся да пярэдня[й] пляцоўкі вагона.Гартны.
•••
Пярэдні крайгл.край 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rim
[rɪm]1.
n.
1) край -ю m., абадо́к, беражо́к -ка́m., аблямо́ўка f.
the rim of a cup — край ку́бка
2) во́бад -а m.
the rim of a wheel — во́бад ко́ла
2.
v.t. (-mm)
1) аблямо́ўваць, ашляко́ўваць
2) наклада́ць, насаджа́ць во́бад
3) акружа́ць
The pond was rimmed with wild flowers — Са́жалку аблямо́ўвалі кра́скі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
залаці́цца, залаціцца і залоціцца; незак.
1. (залаціцца). Станавіцца залацістым; набываць адценне, колер золата. Стаў край неба залаціцца.Крапіва.
2. (залаціцца). Вылучацца сваім залацістым колерам, бляскам; ззяць, зіхацець (пра што‑н. залатое, залацістае). На нізкарослых бярозах залаціцца жоўтае лісце.В. Вольскі.
3. (залоціцца). Зал.да залаціць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кудзе́ліцца, ‑ліцца; незак.
Разм. Станавіцца падобным на кудзелю. Праходзіў ваяўнічы настрой пана Зыгмунта. Абвісалі і кудзеліліся вусы, нязграбнымі рабіліся рудыя халяўкі.Лынькоў.На месяц наплываюць доўгія белыя палосы, Іх нешта валачэ з захаду на ўвесь край неба. Над хатай яны кудзеляцца, расплываюцца, як белыя гусі на віры.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпо́л, ‑у, м.
Ніжні пярэдні край сукенкі, кашулі і пад. Воля падхапіла ручкамі шырокую сінюю спаднічку, і бацька пачаў сыпаць ёй у прыпол цукеркі.Арабей.Павольна хадзілі, падаткнуўшы прыполы шырокіх спадніц, кабеты — палолі траву, выбіралі агуркі.Сачанка.Праз акно было відаць, як гаспадар з прыполу кашулі сыпаў зерне.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руб, ‑а, м.
Вузкі край або вузкі бок якога‑н. прадмета. Надарваны голас адбіваўся болем у .. [Лібіным] горле, дранцвелі ногі ад доўгае стойкі, прыціснутай да вострага руба грузавіковай сценкі.Гартны.— Вы-ка-най-це, кажу, гэтыя планы, — дробненька стукаў Гаруноў рубам далоні па трыбуне, — .. хопіць дзяржаве і на працадзень.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Забарсні ’вяровачныя петлі, якімі лапаць прымацоўваюць да нагі’ (ТСБМ). Параўн. рус.бранск., смал.за́борстень ’верхні край лапця’, прыбалт.заборска ’шнурок для абутку’, заборсать ’завязваць, зацягваць абору’, в.-луж.zabornicować ’завязваць шнуркі’. Утворана з суфіксам ‑ень як назва прадмета дзеяння забарсаць ’завязваць, працягнуць абору ў лапці’. Гл. барсаць, барскі, абора.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dependancy, dependency
[dɪˈpendənsi]
n., pl. -cies
1) крайабо́ тэрыто́рыя, зале́жныя ад і́ншае дзяржа́вы
2) зале́жнасьць, падпара́дкаванасьць, падле́гласьць f.
3) прыбудо́ва f., крыло́n. (буды́ніны)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
extremity
[ɪkˈstreməti]
n., pl. -ties
1) кане́ц -ца́m., край -ю m. (кане́ц)
2) скра́йняя патрэ́ба, бяда́f.
3) скра́йнасьць (у пагля́дах); скра́йняя неабхо́днасьць
•
- extremities
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)