лактаско́п

(ад лакта- + -скоп)

прыбор для вызначэння колькасці тлушчу ў малацэ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плювіёметр

(ад лац. pluvia — дождж + -метр)

прыбор для вымярэння колькасці ападкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сі́мплекс

(лац. simplex = просты)

мат. найпрасцейшы выпуклы шматграннік дадзенай колькасці вымярэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мале́сы ў выразе: у мале́сім часу ’у міг, у момант’ (Чуд.). Да малы́ (гл.). Пашырэнне асновы ‑ес‑ выражае паняцце малой велічыні, колькасці, але без дэмінутыўнай экспрэсіі, як ‑еньк‑ і да т. п. Параўн. і н.-луж. malsny ’хуткі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нарыжава́ць ’накласці чаго-небудзь у вялікай колькасці’ (віл., Нар. сл.), нарыжавицца ’сабрацца пайсці, паехаць куды-небудзь’ (там жа). Няясна; апошняе слова, магчыма, ад літ. ryžtis ’рашыцца, рашацца’, параўн. таксама рус. нарыгнуться ’наведаць каго-небудзь ці што-небудзь’ (СРНГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

plenty​1 [ˈplenti] n.

1. даста́так, бага́цце;

in plenty у вялі́кай ко́лькасці, дастатко́ва

2. fml мно́ства, бе́зліч;

plenty of food/money/time шмат е́жы/гро́шай/ча́су;

£5 is plenty. Пяці фунтаў хопіць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мікраэлеме́нты, ‑аў; адз. мікраэлемент, ‑а, М ‑нце, м.

Хімічныя элементы, якія знаходзяцца ў жывёльных і раслінных арганізмах у вельмі малой колькасці.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і элемент.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назлята́цца, ‑аецца; зак.

Зляцецца ў вялікай колькасці. А зязюлі куюць, быццам з кожнай вярбы, Быццам іх назляталася з цэлага свету! Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панако́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Накасіць чаго‑н. у дастатковай або вялікай колькасці. [Верамейчык:] — Чаго вам баяцца зімы? Сеча панакошвалі... Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напалірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і чаго.

1. Пакрыць палітурай. Напаліраваць піяніна.

2. Паліруючы, зрабіць у нейкай колькасці. Напаліраваць цацак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)