2. Народная назва некаторых відаў канюшыны. Белая кашка, уволю напоеная начным дажджом, пакрывала абочыны дарогі стракатым дываном.Стаховіч.Мы знаходзілі ў траве малінавую кашку і бачылі, што яна таксама апусціла свае лісцікі.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міну́цца, ‑нецца; зак.
1. Прайсці; скончыцца. Толькі што мінулася пара безупынных дажджоў.Чорны.Бацькаў гнеў даўно мінуўся.Колас.
2. Застацца ззаду; скончыцца. Мінулася невялічкае азярко, што краем падступіла да самай дарогі.Скрыган.Мінулася поле, пачаўся рэдкі лясок.Мележ.Калі мінуўся пясок, пачало трэсці на калдобінах.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уз’е́зд, ‑а і ‑у, м.
1.‑у. Дзеяннепаводледзеясл. уз’ехаць (у 1 знач.).
2.‑а. Месца, шлях, па якім уз’язджаюць на што‑н., куды‑н. Некалькі шкляных будак стаялі на ў’ездзе на мост.Лынькоў.На паваротцы дарогі, дзе пачынаўся ўз’езд на бераг, Каваль заўважыў Паліну.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хо́днік, ‑а, м.
Разм.
1. Тое, што і тратуар. Вуліца была гладка забрукавана, а ходнікі выкладзены бетоннымі плітамі.Машара.
2. Тое, што і палавік. [Маці:] — [Святланка] да мяне прыскочыць, бывала, дык перакусіць з дарогі не паспее, а ўжо і падлогу ператрэ, і ходнікі выб’е, і падворак падмяце.Гіль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лізе́рка Паласа адчужэння каля дарогі, шашы (Слаўг.). Тое ж лізе́рт, рэзе́рв, рэзе́рва (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
наса́да Алея, дрэванасаджэнні паабапал дарогі (Зах. Бел.Др.-Падб.). Тое ж наса́дка (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
zawracać
незак.
1. паварочваць; вяртаць;
zawracać kogo z drogi — вяртаць каго з дарогі;
2. вяртацца;
zawracać głowę перан. марочыць (дурыць) галаву
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
drift2[drɪft]v.
1. дрэйфава́ць;
The boat drifted out to sea. Лодку панесла ў мора;
Clouds drifted across the sky. У небе плылі аблокі.
2. бяздзе́йнічаць;
He drifted through life. Ён жыў бяздумна.
drift apart[ˌdriftəˈpɑ:t]phr. v. разысці́ся;
The friends drifted apart.Дарогі сяброў разышліся.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Írre
I
subm, f -n, -n вар’я́т, -ка
II
j-n in die ~ führen — збіць каго́-н. з даро́гі [тро́пу, панталы́ку]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
prong
[prɔŋ]1.
n.
1) зуб -а m. (відэ́льца, ві́лаў)
2) ві́лы pl. only, разгалінава́ньне n. (даро́гі, струме́ньчыка)