няра́на, прысл. безас. у знач. вык.
Позна. Калі Андрэй правёў.. [Яна], было ўжо нярана. Ноч стаяла месячная, марозная і ціхая. Чарнышэвіч. Косцік пачакаў, пакуль у акне Галінага пакоя бліснула святло, і панёс сваю скруху ў інтэрнат,.. хоць было ўжо нярана. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пры́кра,
1. Прысл. да прыкры.
2. безас. у знач. вык. Непрыемна, крыўдна. Міцю было страшэнна прыкра, сорамна ад таго, што Сюзана бачыла яго соннага, босага, з парэпанымі чорнымі пятамі... Навуменка. Мне было прыкра, горка, ад крыўды я ледзь не плакаў. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стрым, ‑у, м.
У выразах: няма стрыму, не было стрыму — не мець магчымасці ўтрымацца ад чаго‑н., не ведаць меры ў чым‑н. [Лейтэнант] хацеў браць замуж. Адмовіла Алеся, бо вельмі ўпадабаў сівуху, так упадабаў, што не было ніякага стрыму. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хма́рна,
1. Прысл. да хмарны (у 1 знач.).
2. безас. у знач. вык. Пра пахмурную пагоду. Было холадна, хмарна, дзьмуў сыры вецер. Хомчанка.
3. перан.; безас. у знач. вык. Пра сумны, невясёлы настрой. Хмарна было і ў Ганначкі на душы. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шынка́р, ‑а, м.
Уст.
1. Уладальнік шынка або прадавец спіртных напіткаў у ім. Не было патрэбы адбудоўваць карчму і не было каму заступіць месца старога шынкара: сыноў Абрам не меў, а дочкі павыходзілі замуж. Колас.
2. Асоба, якая займаецца шынкарствам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віднава́та, безас. у знач. вык.
Не зусім цёмна, крыху відно. Угары было яшчэ віднавата. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́балбатаць, ‑бачу, ‑бачаш, ‑бача; зак., што.
Расказаць пра тое, што неабходна было трымаць у сакрэце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вылётны, ‑ая, ‑ае.
Абл. Які праходзіць навылёт, навылётны. Вылётнай ранейшай мяжы пад.. [дзічкаю] не было. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
высакава́та,
1. Прысл. да высакаваты.
2. у знач. вык. Даволі высока. Сонца было ўжо высакавата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маёраў, ‑ава.
Які належыць маёру. Зброі ў .. [сержанта] не было, толькі маёраў планшэт з картай. Беразняк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)