панако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Накапаць вялікую колькасць. Панакопваць ям. Панакопваць бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панапі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Тое, што і панапіхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неспага́длівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неспагадлівага. // Нячулыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Выявіць неспагадлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неэквівале́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які не з’яўляецца эквівалентам чаго‑н.; нераўназначны, нераўнацэнны. Неэквівалентны абмен.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядобразычлі́вец, ‑ліўца, м.

Чалавек, які нядобразычліва настроены ў адносінах да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагрэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для падагрэву чаго‑н. Падагрэўная лямпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвадны́, ‑ая, ‑ое.

Які далучае, падводзіць што‑н. да чаго‑н. Падвадныя трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвязны́, ‑ая, ‑ое.

Які падвязваецца пад што‑н., да чаго‑н. Падвязны званочак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для напаўнення чаго‑н. Напаўняльны шланг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., чаго.

Пілуючы, нарэзаць у нейкай колькасці. Напілаваць дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)