Verbum

паго́ршыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., што.

Зрабіць горшым.

|| незак. пагарша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і паго́ршваць, -аю, -аеш, -ае; наз. паго́ршванне, -я, н.

|| наз. пагаршэ́нне, -я, н. і паго́ршанне, -я, н. (разм.).

паго́рысты, -ая, -ае.

Пакрыты пагоркамі, няроўны.

Пагорыстая мясцовасць.

|| наз. паго́рыстасць, -і, ж.

пагража́льны, -ая, -ае.

1. Які ўтрымлівае ў сабе пагрозу, выражае пагрозу.

У голасе гучалі пагражальныя ноткі.

2. Які пагражае небяспекай.

П. характар падзей.

|| наз. пагража́льнасць, -і, ж.

пагража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каму і без дап. Рабіць пагражальны жэст рукой.

П. кулаком.

2. каму і чым. Папярэджваць з пагрозай пра што-н.

П. вайной.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), чым. Служыць прыметай (чаго-н. небяспечнага, непрыемнага).

Рака пагражае разлівам.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каму-чаму. Пра што-н. дрэннае, што з’яўляецца пагрозай каму-, чаму-н.

Пагражае гангрэна.

|| зак. пагразі́ць, -ражу́, -ро́зіш, -ро́зіць (да 1 знач.).

пагран...

Першая частка складаных слоў са знач. пагранічны, напр.: пагранатрад, пагранзастава, пагранслужба.

паграні́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ваеннаслужачы пагранічнай аховы.

паграні́чны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца або адбываецца каля граніцы.

Пагранічная зона.

П. інцыдэнт.

2. Які мае адносіны да аховы граніцы.

П. гарнізон.

паграні́чча, -а, н.

Прыгранічная паласа, зона.

паграшы́ць гл. грашыць.

пагро́за, -ы, мн. -ы, -ро́з, ж.

1. Запалохванне, абяцанне зрабіць непрыемнасць, зло.

Не звяртаць увагі на пагрозы.

2. Магчымая небяспека.

П. смерці.

План быў пад пагрозай зрыву.