Verbum

паганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. каго-што. На працягу якога-н. часу прымусіць бегчы, лятаць (разм.).

П. галубоў.

Пойдзем, паганяем мяч.

2. што. Акучваць некаторы час (разм.).

За гадзіну паганяў бульбу.

пагарачы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; зак.

1. Праявіць гарачнасць, раздражнёнасць.

Дарэмна я пагарачыўся.

2. Праявіць паспешнасць.

Пагарачылася, паехала туды, а потым шкадавала.

пага́рда, -ы, ДМ -дзе, ж.

Ганарыстасць, адсутнасць павагі да каго-, чаго-н.

Ён амаль да кожнага ставіцца з пагардай.

пагарджа́льны, -ая, -ае.

Тое, што і пагардлівы.

|| наз. пагарджа́льнасць, -і, ж.

пагарджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., кім-чым.

Адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай, халатнасцю, не захоўваць.

П. тэхнікай бяспекі.

|| наз. пагарджа́нне, -я, н.

пага́рдлівы, -ая, -ае.

Які адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай або выражае, утрымлівае ў сабе пагарду да каго-, чаго-н.

Пагардлівыя адносіны.

Пагардлівыя словы.

|| наз. пага́рдлівасць, -і, ж.

пагарша́цца гл. пагоршыцца.

пагарша́ць гл. пагоршыць.

пагаршэ́нне гл. пагоршаць, пагоршыцца, пагоршыць.

пагарэ́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Той, хто пагарэў (у 1 знач.).

Дапамагчы пагарэльцам.

|| прым. пагарэ́льскі, -ая, -ае.