махну́ць
1. гл махаць;
2. разм (адправіцца, паехаць) sich áufmachen, sich auf den Weg máchen, lósziehen* аддз vi (s), auf und davón géhen*;
ён махну́ў на по́ўдзень er ist nach dem Süden auf und davón;
3. (кінуцца) springen* vi, sich schwíngen* (цераз што-н über A);
ён махну́ў це́раз плот er sprang über den Zaun;
◊ махну́ць руко́й на каго-н, на што-н j-n, etw. áufgeben*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Перавя́з ’нізкі (грыбоў), перавязаныя ў адзін пук’ (Нар. Гом.), пе́равязь ’палоска матэрыі, перакінутая цераз плячо, для падтрымання пашкоджанай рукі’ (ТСБМ), пере́везь ’перавясла’ (ЛА, 2), сюды ж перавя́зіч ’рушнік, якім перавязваюць дружкоў маладога’ (добр., Мат. Гом.), перавя́зіна ’вянец зруба пад вокнамі і дзвярыма’, перавя́зьмы ’апошнія вянкі зруба’ (Мат. Гом.; ЛА, 4), перавя́зісты ’худы, высокі’ (Сцяшк. Сл.), перэўя́зісты ’тонкі, перацягнуты пасярэдзіне’ (ТС), ’які з шыяпадобнай перацяжкай (пра жука)’ (шальч., Сл. ПЗБ), — да апошняга параўн. польск. przewiąz/przewięz = owad przewięzisty (як пчала, аса, мурашка). Усе да перавя́заць ’перавязаць’ < прасл. *pervęzati, параўн. укр. перевʼязати, рус. перевяза́ть, польск. przewiązać, чэш. převázati, славен. prevézati, серб.-харв. преве́зати, превези́вати.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перешагну́ть сов.
1. пераступі́ць; перайсці́; перасягну́ць;
перешагну́ть поро́г пераступі́ць паро́г;
2. перен. (о чувстве) пераадо́лець;
3. (о времени, пространстве) перасягну́ць, пераступі́ць;
перешагну́ть че́рез ю́ношеский во́зраст перасягну́ць (пераступі́ць) це́раз юна́цкі ўзрост.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
überströ́men
I ǘberströmen
vi (s) пераліва́цца це́раз край
von Lob ~ — рассыпа́цца ў пахвала́х
II überströ́men
vt затапля́ць, заліва́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Überwurf
m -(e)s, -würfe
1) по́крыва, накі́дка, пакрыва́ла
2) тэх. бу́кса, уту́лка
3) кідо́к це́раз сябе́ (барацьба)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hindúrch
adv (ставіцца пасля назоўніка, да якога адносіцца) це́раз, праз, наскро́зь
die gánze Nacht ~ — цэ́лую ноч, усю́ ноч
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
перавалі́цца I сов., в разн. знач. перевали́ться;
п. на другі́ бок — перевали́ться на друго́й бок;
п. це́раз плот — перевали́ться че́рез забо́р
перавалі́цца II сов. (о шерсти и т.п.) переваля́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
блішча́сты, ‑ая, ‑ае.
Які мае гладкую, бліскучую паверхню, які адбівае прамені святла. На чалавеку быў сіні гарнітур, да самай шыі зашпілены на блішчастыя гузікі. Васілёнак. Да ліфта трэба было прабегчы цераз нізкі, прасторны, вылажаны жоўтым блішчастым паркетам хол. Скрыган. Чорная блішчастая машына спынілася ля хаткі Грушкавай маці. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзеся́ты, ‑ая, ‑ае.
Ліч. парадк. да дзесяць. Дзесяты нумар. Дзесяты кіламетр. Дзесятага лютага.
•••
Да дзесятага поту гл. пот.
Дзесятая вада на кісялі гл. вада.
(І) дзесятаму заказаць гл. заказаць.
На дзевятым небе гл. неба.
Праз дзесятыя рукі гл. рука.
Пятае цераз дзесятае; з пятага на дзесятае гл. пяты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камячы́цца, ‑мечыцца і каме́чыцца, ‑мечыцца; незак.
1. Мець уласцівасць рабіцца мятым, ператварацца ў камякі. Папера лёгка камечыцца.
2. Збірацца ў складкі, маршчыны; мяцца. [Манька] глянула ў акно і, спяшаючыся, пачала адколваць з валасоў вянок і сцягваць цераз галаву сукенку, не зважаючы, што яна камечыцца. Крапіва.
3. Зал. да камячыць, камечыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)