рэлі́гія, -і, ж.

1. Адна з форм грамадскай свядомасці — сукупнасць духоўных уяўленняў, што грунтуюцца на веры ў звышнатуральныя сілы і істоты (багоў, духаў), якія з’яўляюцца прадметам пакланення.

2. мн. -і, -гій. Адзін з напрамкаў такой грамадскай свядомасці.

Сусветныя рэлігіі (будызм, іслам, хрысціянства).

|| прым. рэлігі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спружы́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. і (рэдка) зак.

1. Змяняць (змяніць) сваё становішча пад уздзеяннем якой-н. сілы і вяртацца (вярнуцца) ў ранейшае становішча пасля спынення гэтага ўздзеяння; аказваць (аказаць) супраціўленне ціску.

Кладка спружыніць пад нагамі.

2. перан., што. Напружваць, рабіць (зрабіць) пружыністым, пругкім (разм.).

С. мускулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

БУ́ФЕР

(англ. buffer ад buff змякчаць штуршкі),

прыстасаванне для паслаблення сілы ўдару на трансп. сродках (лакаматывах, вагонах і інш.). Аўтамабільны буфер наз. Бамперам.

т. 3, с. 362

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бундэсве́р

(ням. Bundeswehr, ад Bund = саюз + Wehr = абарона)

узброеныя сілы Германіі (параўн. вермахт, рэйхсвер).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

валюмкантро́ль

(ад фр. volume = аб’ём + кантроль)

вымярэнне і рэгуляванне сілы гуку пры электраакустычнай перадачы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэгістра́цыя

(с.-лац. registratio)

запіс з мэтай уліку, з мэтай надання факту законнай сілы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цяку́часць ж. кніжн.

1. фіз. Flíeßbarkeit f -;

2. (непастаянства) Fluktuatión f -;

цяку́часць рабо́чай сі́лы Fluktuatión der Árbeitskräfte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ашчаджа́ць

1. (запасіць) spáren vt;

2. (берагчы, ахоўваць) áufbewahren vt; schónen vt (сілы); spáren vt (час, працу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асла́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аслабіць.

2. у знач. прым. Знясілены, пазбаўлены сілы. // Зменшаны ў сіле чаго‑н. // Менш сцягнуты, сціснуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знясі́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Страціць сілы, зрабіцца слабым, бяссільным. Знясіліцца ад цяжкай работы. □ [Васіль] адужваў кволасць, адужваў сябе, касіў, пакуль не знясіліўся дарэшты. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)