аўся́ніца, ‑ы, ж.

Кармавая расліна з сямейства злакавых. Аўсяніца лугавая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гладу́н, ‑у, м.

Шмат- або аднагадовая травяністая расліна сямейства гваздзіковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драцэ́на, ‑ы, ж.

Дрэвападобная або кустовая паўднёвая расліна сямейства лілейных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́рра, ‑ы, ж.

Трапічная хлебная расліна сямейства злакаў; род сорга.

[Араб. durra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́зніца, ‑ы, ж.

Дэкаратыўная травяністая або хмызняковая расліна сямейства залознікавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́ркаўка, ‑і, ДМ ‑каўцы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства гваздзіковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўчукано́с, ‑а, м.

Расліна, з млечнага соку якой здабываецца каўчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кок-сагы́з, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая каўчуканосная расліна сямейства складанакветных.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купе́на, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства лілейных з паніклымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мага́р, ‑у, м.

Аднагадовая кармавая расліна сямейства злакаў; род проса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)