casual

[ˈkæʒuəl]

1.

adj.

1) выпадко́вы, непрадба́чаны, мімабе́глы

a casual meeting — выпадко́вае спатка́ньне

a casual glance — мімабе́глы по́зірк

2) про́сты, бесцырымо́нны

casual manners — про́стыя мане́ры

3) часо́вы, няста́лы

casual laborer — рабо́тнік, які́ ня ма́е ста́лае пра́цы

4) про́сты, выго́дны

casual clothing — выго́дная во́пратка

2.

n.

часо́вы рабо́тнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прадаве́ц, ‑даўца, м.

Той, хто прадае што‑н. Кожны прадавец імкнуўся як мага вышэй падняць сваю клетку або жэрдачку, на якой сядзела птушка, каб спакусіць багатых пакупнікоў. Арабей. // Работнік магазіна, гандлёвага прадпрыемства, які прадае тавар пакупнікам. Там быў магазін, дзе загадчыкам і прадаўцом працавалі свае людзі. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуко́вы wíssenschaftlich;

навуко́вы рабо́тнік Wíssenschaftler m -s, -, Geléhrte (sub) m -n, -n;

з навуко́вага пу́нкту по́гляду vom wíssenschaftlichen Stándpunkt aus;

займа́цца навуко́вай пра́цай sich wíssenschaftlich betätigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

низово́й в разн. знач. нізавы́;

низова́я мете́ль нізава́я мяце́ліца;

низова́я печа́ть нізавы́ друк;

низово́й рабо́тник нізавы́ рабо́тнік;

низово́й аппара́т нізавы́ апара́т;

низовая организа́ция нізава́я арганіза́цыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рядово́й

1. прил. радавы́;

рядово́й бое́ц радавы́ бае́ц;

рядово́й рабо́тник радавы́ рабо́тнік;

2. сущ., воен. радавы́, -во́га м.;

3. (о посеве) с.-х. радавы́, радко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

paid

[peɪd]

1.

adj.

1) пла́тны, наня́ты (рабо́тнік)

2) вы́плачаны (доўг, пазы́ка)

3) запла́чаны

2.

v., p.t. and p.p. of pay I

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АМЕЛЬЯНО́ВІЧ Уладзімір Аляксандравіч

(н. 1.7.1924, в. Падкасоўе Навагрудскага р-на Гродзенскай вобл.),

поўны кавалер ордэна Славы. Засл. работнік сельскай гаспадаркі Беларусі (1975). З 1944 на 3-м Бел. і 1-м Далёкаўсх. франтах. Разведчык сапёрнага батальёна, яфрэйтар, вызначыўся ў баях ва Усх. Прусіі пры размініраванні мінных палёў, пры разгроме Квантунскай арміі Японіі на Д.Усходзе.

т. 1, с. 311

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

kadrowy

kadrow|y

1. кадравы;

polityka ~a — кадравая палітыка;

2. ~y м. разм. работнік (начальнік) аддзела кадраў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

umysłowy

umysłow|y

разумовы;

zdolności ~e — разумовыя здольнасці;

pracownik ~y — работнік разумовай працы;

praca ~a — разумовая праца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кадраві́к, ‑а, м.

1. Ваеннаслужачы кадравых войск. [Ян Стафанковіч] падбадзёрыўся.. і ішоў вельмі шпарка, трымаючы твар угару і размахваючы рукамі, быццам стары вайсковы кадравік на маршыроўцы. Чорны.

2. Кадравы работнік прадпрыемства, установы, арганізацыі. — Навучаць вас і ўсяму заводу дапамогуць. Тут многа кадравікоў, старых спецыялістаў. Кулакоўскі.

3. Разм. Супрацоўнік аддзела кадраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)