ту́заць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак.

1. каго-што, за што. Торгаць, цягаць рыўкамі, рэзкімі рухамі.

Т. за вяроўку.

Т. за валасы.

2. каго-што. Рытмічна торгаць, пранізваць (пра боль).

Палец нарываў і моцна тузаў.

3. перан., каго. Непакоіць, дакучаць якімі-н. патрабаваннямі, прыдзіркамі і пад. (разм.).

Яму немагчыма было працаваць, бо ўвесь дзень тузалі.

|| аднакр. тузану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 і 2 знач.).

|| наз. ту́занне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

moonlight

[ˈmu:nlaɪt]

1.

n.

ме́сячнае сьвятло́

2.

adj.

пры ме́сячным сьвятле́, уначы́

3.

v.i., Sl.

працава́ць па-за рэгуля́рнай працо́ўнай паро́й (уначы́, сьвя́тамі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pedal

[ˈpedəl]

1.

n.

пэда́ль f.

2.

v.

націска́ць на пэда́лі, працава́ць пэда́лямі

to pedal a bicycle — е́хаць на ро́вары

3.

adj.

пэда́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flyer

[ˈflaɪər]

n.

1) гл. flier

2) informal спро́ба f.

He took a flyer at editing — Ён паспрабава́ў працава́ць рэда́ктарам

3) лёгкі ве́трык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Млына́т той, хто меле на жорнах’ (навагр., Жыв. сл.). Да млын. Суфікс. ‑ат пад уплывам літ. ‑atas, ‑úotas, параўн. balbãtas ’балбатун’, miltúotas ’запэцканы ў муцэ’ (Атрэмбскі, Gram., 2, 246, 252). Не выключана магчымасць утварэння пры дапамозе суфікса прыметніка ‑ат‑: барадаты, насаты, вусаты, ст.-польск. wąsat ’вусач’. Сюды ж млына́чыцьпрацаваць млынаром’ (навагр., Жыв. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

aniżeli

чым;

woli pracować aniżeli się nudzić — ён лічыць за лепшае працаваць, чым нудзіцца (сумаваць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

galernik

м. сасланы на галеры; галернік, катаржнік;

pracować jak galernik — працаваць як катаржнік (галернік); гараваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прывілеява́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае прывілеі, карыстаецца імі. Наведвальнікаў .. [у аптэцы] было мала, бо ёю карысталіся пераважна прывілеяваныя кліенты — работнікі ўправы, паліцыі і іншых акупацыйных устаноў. Няхай. // Які дае некаторыя прывілеі. Прывілеяванае становішча. □ Адна ў адным была Вера паслядоўнай — не служыць фашыстам сваёй прафесіяй, не працаваць на якой-небудзь прывілеяванай рабоце добраахвотна. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптэ́ка, ‑і, ДМ ‑тэцы, ж.

1. Установа, дзе па рэцэптах урачоў робяцца і адпускаюцца лякарствы, прадаюцца санітарна-гігіенічныя, касметычныя і інш. прадметы. [Кузняцоў:] — І не задумвайцеся, неадкладна ідзіце працаваць у аптэку. Новікаў.

2. Набор лякарстваў, неабходны для першай дапамогі або хатняга лячэння; аптэчка. Хатняя аптэка.

•••

Як у аптэцы — вельмі дакладна.

[Ад грэч. apotheke — склад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесапі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Машына для распілоўкі лесу (у 2 знач.).

2. Невялікая лесапільня; тое, што і лесапільня. У двары лесапілкі, над абрывам хадзіў вартавы і нікога не падпускаў да ракі. Шамякін. У пошуках кавалка хлеба .. [Людвігу Сцяпанавічу] давялося працаваць чорнарабочым на лесапілцы і прадаўцом газет. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)