вы́марачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які застаўся без гаспадара пасля смерці ўладальніка пры адсутнасці нашчадкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́хадзіцца, ‑дзіцца; зак.

Спец. Набыць пэўныя якасці пасля браджэння (пра піва, віно і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзевя́тнік, ‑а, м.

Уст. Хрысціянскае свята, якое адзначаецца ў чацвер дзевятага тыдня пасля вялікадня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільносало́мка і льносало́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.

Сцёблы лёну без галовак (пасля абмалоту).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́сцік, ‑а, м.

Частка кветкі пакрытанасенных раслін, з якой утвараецца плод пасля апладнення пыльцой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюарэсцэ́нцыя, ‑і, ж.

З’ява свячэння некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папярэ́дні, -яя, -яе.

1. Які быў раней за што-н., знаходзіўся непасрэдна перад чым-н.

На папярэдняй старонцы.

2. Які папярэднічае чаму-н., які бывае перад чым-н.

Папярэдняя падрыхтоўка.

Папярэдняе следства.

3. Незакончаны, такі, пасля якога яшчэ будзе што-н.

Папярэднія вынікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак. (разм., груб.).

1. Пакідаць пасля сябе бруд, гадзіць.

Добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць (прыказка).

2. што. Брудзіць, пэцкаць, псаваць.

П. сцены.

3. перан. Рабіць гадасці, шкодзіць.

|| зак. напаску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пра́віцца, пра́ўлюся, пра́вішся, пра́віцца; незак.

1. Папраўляцца, ачуньваць (пасля хваробы); паўнець (разм.).

Хворы пачаў п. П. на добрых харчах.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рабіцца лепшым.

Надвор’е пачало п.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адбывацца, служыцца.

Правіцца абедня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадо́ўжыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

1. Працягнуць якое-н. дзеянне; вярнуцца (пасля перапынку) да пачатага.

П. следства.

П. сход.

2. Зрабіць больш працяглым у часе; павялічыць.

П. адпачынак.

П. свой род.

|| незак. прадаўжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прадаўжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)