шва́бы, ‑аў; адз. шваб, ‑а, м.; швабка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. швабкі, ‑бак; ж.
Абласная група нямецкага насельніцтва былога герцагства Швабія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эсто́нцы, ‑аў; адз. эстонец, ‑нца, м.; эстонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. эстонкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Эстонскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абслу́га, -і, ДМ -лу́зе, ж.
1. Сістэма сродкаў бытавога абслугоўвання насельніцтва; сэрвіс.
На добрым узроўні а. ў горадзе.
2. зб. Службовы персанал, які абслугоўвае каго-н.
Сабралася на сход а. бальніцы.
|| прым. абслуго́вы, -ая, -ае.
А. персанал.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
яку́ты, -аў, адз. яку́т, -а, М яку́це, м.
Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Саха (Якуціі), што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. яку́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. яку́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лю́днасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць люднага; мнагалюднасць. Пасля мазырскага бруку, жывой люднасці на вуліцах, прыпяцкага вясёлага прастору — як бы .. дрымотным і балюча бедным убачылася дарагое сяло. Мележ.
2. Колькасць людзей (насельніцтва, прысутных і пад.). Нарада па сваёй люднасці атрымалася значна большая, чым думалі. Ермаловіч.
3. Разм. Жыхары, насельніцтва; людзі. Зірнуў .. [Даніла] — люднасці багата, Ну, нібы ў бочцы селядцоў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нідэрла́ндцы, ‑аў; адз. нідэрландзец, ‑дца, м.; нідэрландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. нідэрландкі, ‑дак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Нідэрландаў (Галандыі); галандцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
балка́рцы, ‑аў; адз. балкарац, ‑рца, м.; балкарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. балкаркі, ‑рак; ж.
Народ, які складае частку насельніцтва Кабардзіна-Балкарскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інданезі́йцы, ‑аў; адз. інданезіец, ‑зійца, м.; інданезійка, ‑і, ДМ ‑зійцы; мн. інданезійкі, ‑зіек; ж.
Народнасці і плямёны, якія складаюць асноўнае насельніцтва Інданезіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабардзі́нцы, ‑аў; адз. кабардзінец, ‑нца, м.; кабардзінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кабардзінка ‑нак; ж.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Кабардзіна-Балкарскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адыге́йцы, ‑аў; адз. адыгеец, ‑гейца, м.; адыгейка, ‑і, ДМ ‑гейцы; мн. адыгейкі, ‑геек; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Адыгейскай аўтаномнай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)