папасо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Саліць многа, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывяні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае многа крыві; з кроўю. Крывяністае мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапату́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто многа і бесперастанку гаворыць; балбатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марнасло́ў, ‑слова, м.

Разм. Той, хто любіць многа гаварыць; балбатун, пустаслоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ікры́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе многа ікры. Ікрыстая кета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раза́хкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць многа і доўга ахкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбубні́цца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Разм. Пачаць доўга і многа бубніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’е́здзіцца, ‑езджуся, ‑ездзішся, ‑ездзіцца; зак.

Разм. Пачаць многа і часта ездзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распо́ўзацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць многа і доўга поўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхлусі́цца, ‑хлушуся, ‑хлусішся, ‑хлусіцца; зак.

Разм. Пачаць хлусіць многа і доўга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)