зжаўце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць жоўтым, набыць жаўтаватае адценне. Праз патрэсканы асфальт выбівалася трава. Яна ўжо высахла і зжаўцела. Гаўрылкін. // Пахудзець, набыць нездаровы колер твару, цела. [Аміля] зжаўцела, ззелянела і пачала сохнуць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіня́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць сінявага; сінявы колер чаго‑н. Бледны твар.. [Веры] нібы асунуўся, схуднеў, пад вачыма праступіла сінявасць. Карпаў. Вецер расчысціў ад хмар неба, і цёмная сінявасць яго згушчаецца ў вяч[эрні] змрок. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фія́лкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фіялкі. Фіялкавы пах.

2. Які мае колер фіялкі, фіялетавы.

3. у знач. наз. фія́лкавыя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца фіялкі.

•••

Фіялкавы корань гл. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стально́й в разн. знач. стальны́, сталёвы;

стальна́я про́волока стальны́ (сталёвы) дрот;

стально́й цвет стальны́ ко́лер;

стальна́я кого́рта стальна́я каго́рта;

стальна́я во́ля стальна́я во́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schárlach

I

m -s, -e я́рка-чырво́ны ко́лер

II

m -s мед. шкарляты́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schwarz

n - i -es чо́рны ко́лер

éine Frau in ~ — жанчы́на ў чо́рным убра́нні [стро́і]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

biscuit

[ˈbɪskɪt]

n., pl. -cuits or -cuit

1) малы́я бу́лачкі

2) esp. Brit. суха́рык, біскві́т -а m.

3) сьветла-руды́ ко́лер; ко́лер зага́ру

4) непаліва́ная парцаля́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

suffuse

[səˈfju:z]

v.t.

разьліва́ць, заліва́ць (пра ва́дкасьці, ко́лер); пакрыва́ць (пра румя́нец)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

maroon

[məˈru:n]

1.

adj.

цёмна-бардо́вы ко́лер

2.

adj.

цёмна-бардо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бардо́

(фр. bordeaux, ад Bordeaux = назва французскага горада)

1) гатунак чырвонага віна;

2) цёмна-чырвоны колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)