пу́дла, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

Промах у стральбе, няўдалы стрэл.

◊

Даць пудла (разм.) —

1) не пацэліць, прамахнуцца;

2) зрабіць памылку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

руплі́вы, -ая, -ае.

Які імкнецца зрабіць як мага больш і лепш; дбайны; клапатлівы, старанны.

Р. чалавек.

Руплівая праца.

|| наз. руплі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сі́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак.

Намагацца, старацца зрабіць што-н.

Колькі ні сілься, а адной не ўправіцца з гаспадаркай.

Дзіця сілілася ўстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ґе́рзаць ’падплятаць (лапці)’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. ker̃zoti ’зрабіць абы-як’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лаўчы́цца ’знаходзіць зручны момант, каб спрытным рухам зрабіць што-небудзь’ (ТСБМ). Да лоўкі (гл.), як мя́ккі — мякчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прарумя́ніць ’працерці, памыць, пачысціць’ (Ян.). Няясна. Магчыма, да румяніць (гл.), якое ужываецца тут пераносна: ’зрабіць светлым, ясным’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зро́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зрабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́татуіраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Зрабіць татуіроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наварсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Зрабіць варсістым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажаўці́ць, ‑жаўчу, ‑жоўціш, ‑жоўціць; зак.

Зрабіць жоўтым, жаўцейшым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)