азяры́шча, ‑а, н.

Месца, дзе некалі было возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́бкі, -ая, -ае.

1. Які можа зыбацца, гушкацца; гнуткі.

Зыбкае балота.

Зыбкая кладка.

2. Які знаходзіцца ў стане лёгкага руху, хістання.

Зыбкая паверхня возера.

|| наз. зы́бкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ускалыхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Пачаць калыхацца.

Ад ветру ўскалыхнулася возера.

2. перан. Прыйсці ў рух, у хваляванне, пачаць праяўляць дзейнасць.

Народ ускалыхнуўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрато́чны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пратокі. Непраточнае возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяссцёкавы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае сцёку. Бяссцёкавае возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lakelet

[ˈleɪklɪt]

n.

мало́е во́зера, азе́рца n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэлі́ктавы

(ад рэлікт)

які мае адносіны да рэлікта; які з’яўляецца рэліктам;

р-ыя арганізмы — арганізмы, якія зберагліся ад мінулых геалагічных эпох;

р-ае возера — возера, якое з’яўляецца рэшткай былога мора або вялікага возера.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

studded [ˈstʌdɪd] adj. усы́паны, усе́яны, упрыго́жаны;

a lake studded with small islands во́зера, усе́янае мале́нькімі астрава́мі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абмяле́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмялець. Абмяленне возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алатро́фны

(ад ала- + -трофны);

а-ае возера — возера, вада якога атрымлівае ў значнай колькасці біягенныя, мінеральныя і арганічныя рэчывы з вадазбору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)