гемалі́мфа
(ад гема- + лімфа)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гемалі́мфа
(ад гема- + лімфа)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
флюі́ды, ‑аў;
1. Газападобныя або вадкія рэчывы, якія вылучаюцца з магматычнага ачага.
2. Гіпатэтычная
3. Паводле ўяўленняў спірытаў — нейкія «псіхічныя токі», якія нібыта вылучаюцца чалавечым целам або якім‑н. іншым целам, прадметам.
[Лац. fluidus — пякучы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кіслата́, ‑ы́,
1. Уласцівасць кіслага.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бахту́рыць (набахтурыў ему голаву ’забіў яму галаву лухтой’;
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бухцець ’бурчаць’, бухта ’буркун, буркуха’, бухціла ’буркун, сварлівы мужчына’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ва́дкі (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бяско́лерны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае колеру, не афарбаваны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раство́р, ‑у,
Аднародная
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ры́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца;
Імкліва кінуцца, накіравацца куды‑н. ці за кім‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарні́ла, ‑а,
Водны раствор якога‑н. каляровага рэчыва, што ўжываецца для пісання.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)