раззалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., каго-што.

Густа пакрыць пазалотай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

Поячы, зрабіць укормленым, поўным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратава́льнік, ‑а, м.

Той, хто ратуе або выратаваў каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпрэзента́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Кніжн. Прадстаўнік каго‑, чаго‑н.

[Фр. représentant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурмі́ць, сурмлю, сурміш, сурміць; незак., каго-што.

Уст. Фарбаваць сурмой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.

Прывязваць да тарокаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыно́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго.

Звязваць ногі каня трыногай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыра́нстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Разм. Прыгнятаць, мучыць каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умі́ласцівіць, ‑ціўлю, ‑цівіш, ‑цівіць; зак., каго-што.

Зрабіць міласцівым, міласэрным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усынаві́цель, ‑я, м.

Той, хто ўсынавіў або ўсынаўляе каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)