крышталіза́цыя, ‑і, ж.

Працэс утварэння і росту крышталяў пры пераходзе рэчыва з газападобнага або вадкага стану ў крышталічны. Крышталізацыя цукру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лічэ́бнік, ‑а, м.

Часціна мовы, якая абазначае колькасць або парадак прадметаў пры іх лічэнні. Колькасныя лічэбнікі. Зборныя лічэбнікі. Састаўны лічэбнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляўко́нія, ‑і, ж.

Аднагадовая або двухгадовая травяністая дэкаратыўная расліна сямейства крыжакветных з пахучымі кветкамі рознай афарбоўкі, сабранымі ў гронкі; мацыёла.

[Грэч. leukos — белы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магне́зія, ‑і, ж.

Лёгкі парашок белага колеру, які з’яўляецца вокісам або соллю магнію (выкарыстоўваецца ў медыцыне). Белая магнезія. Паленая магнезія.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Непрыгожа, няўмела маляваць або пісаць; мазаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінераліза́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Ператварэнне арганічных рэчываў у мінералы, мінеральныя злучэнні.

2. Насычэнне або насычанасць чаго‑н. мінеральнымі солямі.

[Фр. minéralisation, ад minéral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец. Свежы сок, выціснуты з вінаграду або іншых фруктаў. // Маладое салодкае віно, якое не перабрадзіла.

[Лац. mustum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наддзю́бак, ‑бка, м.

Спец. Верхняя частка дзюбы. Дзюба складаецца з дзвюх частак — верхняй сківіцы, або наддзюбка, і ніжняй сківіцы, паддзюбка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наёмнік, ‑а, м.

1. Салдат або афіцэр, які служыць у наёмнай арміі. Армія з наёмнікаў.

2. Тое, што і найміт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і чаго.

Пакрыць лакам або палакіраваць нейкую колькасць чаго‑н. Налакіраваць ногці. Налакіраваць шкатулак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)