отсоедини́ть сов.

1. (отделить) аддзялі́ць;

отсоедини́ть трубу́ от чего́-л. аддзялі́ць трубу́ ад чаго́-не́будзь;

2. (отключить) адключы́ць;

отсоедини́ть телефо́н адключы́ць тэлефо́н;

3. (отцепить прицепное орудие) адчапі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по-ребя́чески и по-ребя́чьи нареч.

1. (по детски) па-дзіця́чаму, па-дзіця́чы;

2. перен. па-дзяці́наму;

сде́лать по-ребя́чески что́-л. зрабі́ць па-дзяці́наму што-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́дать сов., в разн. знач. разве́даць, вы́ведаць;

разве́дать о чьи́х-л. наме́рениях разве́даць пра чые́-не́будзь наме́ры;

разве́дать но́вые месторожде́ния поле́зных ископа́емых разве́даць но́выя радо́вішчы кары́сных вы́капняў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

остано́вка ж.

1. (действие) спыне́нне, -ння ср.;

2. (перерыв) перапы́нак, -нку м.;

3. (место остановки транспорта) прыпы́нак, -нку м.;

◊

остано́вка за чем-л. затры́мка за чым-не́будзь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наравне́ нареч. нараўне́, наро́ўні; (одинаково) адно́лькава;

наравне́ с кры́шей нараўне́ (наро́ўні) з да́хам;

по́льзоваться права́ми наравне́ с ке́м-л. карыста́цца права́мі нараўне́ (наро́ўні, адно́лькава) з кім-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пресе́чь сов.

1. (прервать связь) перарва́ць, перапыні́ць;

2. (прекратить) спыні́ць; (положить конец) палажы́ць кане́ц (чаму-небудзь); (уничтожить) зні́шчыць; вы́караніць;

пресе́чь в ко́рне вы́караніць; (искоренить) вы́караніць; см. пресека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

связа́ться сов., прям., перен. звяза́цца;

связа́ться с ке́м-л. по телефо́ну звяза́цца з кім-не́будзь па тэлефо́не;

чего́ ты с ним связа́лся? чаго́ ты з ім звяза́ўся?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́нкость в разн. знач. то́нкасць, -ці ж.;

то́нкость волокна́ то́нкасць валакна́;

знать что́-л. до то́нкостей ве́даць што-не́будзь да то́нкасцей;

◊

вдава́ться в то́нкости удава́цца ў то́нкасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вяршы́ць ’складваць, канчаць стог, сцірту’ (Выг., КТС), (перан.) ’вырашыць чый-небудзь лёс’ (БРС), укр. вершити ’вяршыць’; ’насыпаць звыш краёў’, рус. вершить ’канчаць складваць стог, снапы (на возе), верх страхі’; ’вырашаць лёс’, польск. wierszyć ’укладваць спадзісты верх, страху’; ’мець першаснасць перад кім-небудзь’, чэш. vršiti ’складваць у вышыню, збіраць у кучу’, славац. vŕšiť ’кідаць, укладваць у кучу’; ’узвышацца’; ’заканчваць’, славен. vršíti ’тс’, серб.-харв. вр́шити ’выконваць, рабіць, вяршыць’, макед. врши ’выконваць, рабіць’; ’малаціць’; ’дамаўляцца на заручынах’, балг. върша ’выконваць, рабіць, прызначаць’, върше́я ’малаціць’. Прасл. vьršiti ’канчаць, завяршаць, рабіць што-небудзь, рабіць верх’, якое мела ў прасл. мове яшчэ значэнне ’малаціць з дапамогай скаціны’ (Выгонная, Лекс. Палесся, 83–87; Скок, 3, 624; БЕР, 1, 214; Шанскі, 1, В, 71; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ахіна́ць (БРС, Нас., Яруш., Гарэц., Бяльк., Сцяшк.). Разам з польск. ochynąć ’накінуць, апрануць у што-небудзь’, ад хінаць, хінуць (chynąć) ’згібаць, сагнуць’, развіццё семантыкі як у ахіляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)