скрэ́па, ‑ы, ж.

Спец. Прыстасаванне для злучэння, змацавання частак чаго‑н. Жалезная скрэпа. Заклёпачная скрэпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́днік, ‑а, м.

Рэч, якая падкладваецца пад што‑н., якая з’яўляецца ніжняй часткай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струга́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для апрацоўкі чаго‑н. струганнем. Стругальная машына. Стругальны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыву́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вынослівы, вельмі трывалы. Чалавек вельмі трывушчы, шмат чаго можа перажыць. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэпанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) трэпанацыю чаго‑н. Трэпанаваць чэрап.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угандлява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што і чаго.

Разм. Натаргаваць. Вось з [лесу] можна ўгандляваць. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмацня́льнік, ‑а, м.

Прылада, прыстасаванне для павелічэння сілы, магутнасці, напружання чаго‑н. Узмацняльнік электрычнага току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устано́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае сваёй мэтай заснаванне, арганізацыю чаго‑н. Устаноўчы сход. Устаноўчы з’езд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утапі́зм, ‑у, м.

1. Нязбытнасць, нерэальнасць чаго‑н. Утапізм планаў.

2. Тэорыі, погляды ўтапічнага сацыялізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учо́с, ‑у, м.

Змяншэнне вагі пры часанні чаго‑н. (воўны, ільну і пад.). Учос воўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)