náchschleichen

* vi (s) (D) упо́тай ісці́ сле́дам (за кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

náchwollen

* vi (D) разм. хаце́ць [збіра́цца] ісці́ сле́дам (за кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schlíngern

vi

1) марск. адчува́ць бакаву́ю [бартаву́ю] гайда́нку

2) ісці́ няўпэўнена [хіста́ючыся]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zóckeln

vi

1) бе́гчы [е́хаць] трушко́м; тру́хаць

2) паво́льна ісці́; пле́сціся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zúwandern

vi (s) (D, auf A) накіро́ўвацца, ісці́ (куды-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

héimgehen

* аддз. vi (s)

1) ісці́ [вярта́цца] дадо́му

2) паме́рці, скана́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Кі́рзаць ’павольна ісці’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Параўн. літ. kifzinti ’тс’ (там жа, 464).

◎ Кірза́ць ’няўмела плесці’ (Сцяшк. Сл., КЭС, лаг.). Да кірзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мярсіць ’імжыць’ (мядз., Сл. бел. фраз.). Да мараси (гл.). Няпоўнагалоссе — другаснае; адбылося, відаць, пад уплывам літ. merga ’ціхі дождж’, merguöt ’ціха ісці (пра дождж)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саўта́цца ’ісці хістаючыся; швэндацца, хадзіць без справы’ (глус., Янк.). Лаўчутэ, Балтизмы, 130 узводзіць да літ. siautóti ’разбягацца ва ўсе бакі’, siaũsti ’бегаць, гарэзіць, дурэць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Талы́х — імітатыў, перадае язду па няроўнай паверхні: талы́х‑талы́х‑талы́х (полац., Нар. лекс.), талы́хаць (талхъць) ’ісці кульгаючы’ (мёрск., там жа). Гукаперайманне, параўн. талалыхаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)