hotbed

[ˈhɑ:tbed]

n.

1) парні́к -а́ m.

2) расса́днік -а m. (асяро́дак пашырэ́ньня не́йкага зла — хваро́бы, злачы́ннасьці, вайны́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рэцыды́ў ’зварот, паўтарэнне якой-небудзь з’явы’ (ТСБМ). Паўторнае запазычанне з рус. рецидив ’тс’. Ст.-бел. рэцыдыва ’аднаўленне хваробы’ < ст.-польск. recydywa < лац. recidīvus ’паўторны’ < rĕcīdo ’зноў трапляю’ (Булыка, Лекс. запазыч., 129).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хо́лад, -у, М -дзе, мн. халады́, -о́ў, м.

1. толькі адз. Нізкая тэмпература паветра.

Адчуваць х.

2. Надвор’е з нізкай тэмпературай паветра.

Рана пачаліся халады.

3. толькі адз. Адчуванне дрыжыкаў (ад хваробы, страху і пад.).

Х. прабег па спіне.

4. толькі адз., перан. Раўнадушныя, стрыманыя адносіны да каго-, чаго-н.

Ад яго слоў веяла холадам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыз

(фр. crise = прыступ)

мед. раптоўнае рэзкае абвастрэнне хваробы (напр. гіпертанічны к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэцыды́ў, ‑дыву, м.

1. Зварот, паўтарэнне якой‑н. з’явы пасля таго, як яна, здавалася, знікла. Рэцыдыў страху.

2. Новае абвастрэнне хваробы пасля таго, калі чалавек, здаецца, паправіўся. Рэцыдыў рэўматызму.

3. Паўторнае злачынства пасля пакарання. Рэцыдыў крадзяжу.

[Ад лац. recidivus — які аднаўляецца, варочаецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Не́жань ’эпілепсія, прыпадак’ (Ян.). Няясна, магчыма, звязана з нёжань ’нежанаты, марцовы кавалер’ (Некр.), што, відаць, тлумачыцца тым, што пры эпілепсіі не жаніліся з-за дрэннай спадчыннасці, ці табуізаваная назва хваробы ад гнаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трынды́каць ‘гаварыць абы-што’, ‘ледзьве хадзіць пасля хваробы’ (ТС), трынды́чыць ‘многа гаварыць’ (Мат. Маг.). Параўн. укр. тринди́кати ‘няўмела іграць на шчыпковым інструменце’, ‘несупынна гаварыць’. Экспрэсіўныя суфіксальныя ўтварэнні на базе імітатыва трынды, параўн. трындзець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

венеры́чны

(ад лац. Venus, -neris = імя старажытнарымскай багіні кахання);

в-ыя хваробы — інфекцыйныя хваробы, якія перадаюцца ў асноўным цераз палавыя органы (сыфіліс, ганарэя, шанкер).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

delirious [dɪˈlɪriəs] adj.

1. які́ ў ста́не тры́знення (ад хваробы)

2. які́ ў захапле́нні; сам не свой;

delirious with joy сам не свой ад ра́дасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wobbly [ˈwɒbli] adj. infml хі́сткі;

a wobbly line крыва́я лі́нія;

He is still a bit wobbly after his illness. Ён усё яшчэ слабы пасля хваробы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)