перано́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пераноснага (у 2 знач.). Пераноснасць значэння слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантэкстуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантэксту. Кантэкстуальнае значэнне слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марнасло́ў, ‑слова, м.

Разм. Той, хто любіць многа гаварыць; балбатун, пустаслоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марфе́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марфемы. Марфемны склад слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаскладо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе адзін склад (пра слова).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паро́ль

(фр. parole = слова)

сакрэтнае ўмоўнае слова або фраза для апазнавання сваіх у канспіратыўных арганізацыях і на вайсковай службе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

постпазі́цыя

(ад пост- + пазіцыя)

лінгв. становішча слова або сказа пасля іншага слова або сказа, звязанага з ім (параўн. прэпазіцыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

abbreviate [əˈbri:vieɪt] v. скарача́ць (слова, аповесць і да т.п.);

an abbreviated text скаро́чаны тэкст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sighted [ˈsaɪtɪd] adj.

1. віду́шчы

2. (кампанент складанага слова): weak-sighted са сла́бым зро́кам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Rédnergabe

f - дар сло́ва, ара́тарскае красамо́ўства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)