назыўны́, ‑ая, ‑ое.

У выразах: назыўны сказ гл. сказ; назыўныя словы гл. слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нелітарату́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не належыць да літаратуры, да літаратурнай мовы. Нелітаратурнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паясня́льны, ‑ая, ‑ае.

Які паясняе што‑н., з’яўляецца паясненнем. Паясняльнае слова. Паясняльны тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ужыва́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ужывальнага; частата ўжывання чаго‑н. Ступень ужывальнасці варыянтаў слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

царкоўнаславяні́зм, ‑у, м.

Слова, граматычная форма або выраз, якія прыйшлі з царкоўнаславянскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюркі́зм, ‑а, м.

Слова або моўны зварот, запазычаны з адной з цюркскіх моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўфемі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, якім замяняюць грубы, непажаданы або непрыемны выраз.

[Ад грэч. euphēmía.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імажыні́зм, -у, м.

Літаратурная плынь у рускай паэзіі пачатку 20 ст., прадстаўнікі якой апіраліся на паэтыку ранняга футурызму і сцвярджалі самакаштоўнасць слова-вобраза, маніфеставалі вызваленне формы ад зместу, ідэі.

|| прым. імажыні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мега...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) у мільён разоў большы за адзінку, указаную ў другой частцы слова, напр.: мегават, мегагерц, мегаграм, мегатона;

2) вялікі, гіганцкі, грандыёзны, напр.: мегаліт, мегаспора, мегаполіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гукаперайма́нне, -я, н.

Імітацыя голасам або тэхнічнымі сродкамі прыроднага гучання (напр., ква-ква, ку-ку, мяў-мяў), а таксама слова, якое ўтварылася шляхам такога пераймання (напр., квакаць, кукаваць, мяўкаць).

|| прым. гукаперайма́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)