гербарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што і без дап.

Збіраць і высушваць расліны для гербарыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бады́ліна, ‑ы, ж.

Сцябліна аднагадовай расліны. У высахлых бадылінах кіяшніку шастае зімовы халодны вецер. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́вавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дрэва, з’яўляецца дрэвам; дрэўны. Дрэвавыя расліны. Дрэвавыя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксерафі́ты, ‑аў; адз. ксерафіт, ‑у, М ‑фіце, м.

Засухаўстойлівыя расліны, здольныя пераносіць перагрэў і абязводжванне.

[Грэч. xēros — сухі і phyton — расліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праро́стак, ‑тка, м.

Сцябло расліны ў пачатковай стадыі прарастання яго з семя; расток. Праросткі ячменю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкаранёвы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, расце каля кораня. Прыкаранёвае лісце. Прыкаранёвая частка расліны. Прыкаранёвая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хімі́зм, ‑у, м.

Спец. Хімічная прырода якога‑н. рэчыва, з’явы, працэсу. Хімізм крыві. Хімізм расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаранко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чаранка; выгадаваны з чаранка. Чаранковыя расліны. Чаранковае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hybrid [ˈhaɪbrɪd] n.

1. гібры́д, по́месь (пра расліны, жывёл і да т.п.)

2. не́шта, скла́дзенае з разнаро́дных элеме́нтаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ка́перс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паўднёвая паўхмызняковая расліна, якая сцелецца па зямлі.

2. мн. Пупышкі гэтай расліны, якія ў марынаваным выглядзе ўжываюцца як прыправа.

|| прым. ка́персавы, -ая, -ае.

Сямейства каперсавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)