разгубі́цца, ‑гублюся, ‑губішся, ‑губіцца; зак.
1. (1 і 2 ас. адз. не ўжыв.). Згубіцца, прапасці — пра ўсіх, многіх.
2. Страціць на нейкі час рашучасць, здольнасць разумець, дзейнічаць (ад хвалявання, страху, збянтэжанасці); прыйсці ў замяшанне. Даярак загадчыцамі ферм! Нават самі новыя загадчыцы разгубіліся, даведаўшыся аб прызначэнні. Дуброўскі. [Антон] тады разгубіўся на бюро, не змог па-сапраўднаму паспрачацца, хоць і меў патрэбныя факты пад рукою. Савіцкі. Бацька разгубіўся, як дзіця. Пабялеў з твару, слова не мог вымавіць. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассудзі́ць, ‑суджу, ‑судзіш, ‑судзіць; зак.
1. каго. Разабраўшы абставіны, факты, устанавіць, хто правы, хто вінаваты. [Кулагін:] — Ніхто не паверыць, што ўсё робіцца без майго ведама. Ну, добра. Няхай нас з табой праўленне рассудзіць. Гаўрылкін.
2. з дадан. сказам і без дап. Падумаўшы, прыйсці да якой‑н. пэўнай думкі, рашэння; разважыць, рашыць. А кім быц[ь], сам рассудзіш сваёй добрай воляй. Колас. — Ды будзе не будзе пагоды, а дзён праз дзесяць трэба збірацца на касавіцу, — рассудзіў Хведар. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ought [ɔ:t] modal v.
1. : выражае неабходнасць, маральны абавязак;
She ought to come. Яна павінна прыйсці;
Such things ought not to be allowed in our society. Такія з’явы недапушчальныя ў нашым грамадстве.
2. : з перфектным інфінітывам выражае шкадаванне, папрок;
You ought to have agreed. Вам трэба было згадзіцца.
3. : выражае меркаванне, дапушчэнне;
They ought to be there by now. Зараз яны, верагодна, ужо там.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
arrangement [əˈreɪndʒmənt] n.
1. сістэматыза́цыя; размяшчэ́нне
2. pl. arrangements падрыхто́ўка; ме́ры/мерапрые́мствы арганізацы́йнага хара́ктару;
travel arrangements падрыхто́ўка да падаро́жжа;
make arrangements (for) прыма́ць ме́ры (да);
I’ll make arrangements for you to be met at the airport. Я зраблю ўсё, каб вас сустрэлі ў аэрапорце.
3. аранжыро́ўка (музычная)
4. дамо́ўленасць;
by prior arrangement зго́дна з папярэ́дняй дамо́ўленасцю;
come to an arrangement прыйсці́ да зго́ды
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
skutek, ~ku
skut|ek
м. вынік;
na ~ek czego — з прычыны чаго; праз што;
~kiem (na ~ek) — у выніку чаго;
dojść do ~ku — прыйсці да высновы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
тушы́ць I несов.
1. (прекращать горение) туши́ть, гаси́ть; (свечу, лампу — ещё) задува́ть;
2. перен. туши́ть, гаси́ть;
т. гнеў — туши́ть (гаси́ть) гнев;
○ т. мяч — спорт. гаси́ть мяч;
◊ прыйсці́ све́чкі т. — прийти́ к ша́почному разбо́ру
тушы́ць II несов., кул. туши́ть;
т. бара́ніну — туши́ть бара́нину
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
förmlich
1.
a
1) афіцыя́льны, афіцы́йны
2) фо́рменны, сапра́ўдны
2.
adv
1) фарма́льна
2) зусі́м, ца́лкам, фарма́льным чы́нам
man könnte ~ verzwéifeln — мо́жна сапраўды́ прыйсці́ ў адча́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Regíerung
f -, -en ура́д, ула́да, упра́ва; часо́вы ўрад
2) панава́нне, кірава́нне;
zur ~ kómmen* прыйсці́ да ўла́ды;
die ~ ántreten* уступі́ць у кірава́нне (дзяржа́вай);
die ~ stürzen скі́нуць ура́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
к, прыназ. з Д.
1. Ужыв. пры абазначэнні напрамку руху або дзеяння ў бок якога-н. месца, пункта, мяжы; тое, што і да (у 1 знач.).
Хадзіць ад дома к дому.
Накіравацца к лесу.
2. Ужыв. пры абазначэнні накіраванасці дзеяння да пэўнай часавай мяжы.
Дзень хіліўся к вечару.
Прыйсці к дзвюм гадзінам.
3. Ужыв. пры абазначэнні мэты дзеяння або прызначэння прадмета; тое, што і да (у 4 знач.).
Спячы пірог к святу.
Падалі пячэнне к чаю.
4. Ужыв. пры абазначэнні далучэння да чаго-н.
Каласок к каласку.
5. Ужыв. ва ўстойлівых спалучэннях (зняважлівых выразах, грубых зваротах).
Ідзі ты к чорту!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
прыпе́рці, -пру́, -про́ш, -прэ́; -про́м, -праце́, -пру́ць; -пёр, -пе́рла; -пры́; -пёрты; зак. (разм.).
1. Тое, што і прыціснуць (у 1 знач.).
П. да плота. П. да сцяны каго-н. (таксама перан.: паставіць у становішча, з якога няма выйсця).
2. што і чым. Зачыніўшы, прыставіць шчыльна што-н., каб не адчынялася.
П. дзверы калом.
3. каго-што. Прынесці на сабе (што-н. цяжкае; разм.).
Прыпёр цэлы мяшок бульбы.
4. Прыйсці (разм.).
Ён прыпёр за пяць кіламетраў.
5. безас. Вельмі захацецца; тэрмінова спатрэбіцца (разм., груб.).
Так прыпёрла табе ехаць сёння.
|| незак. прыпіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)