Verbum

турма́, -ы́, мн. ту́рмы і (з ліч. 2, 3, 4) турмы́, ту́рмаў, ж.

1. Месца зняволення, будынак, дзе ўтрымліваюцца асобы, пазбаўленыя волі.

Сядзець у турме.

2. Пакаранне зняволеннем.

Прайсці праз турму.

3. перан. Месца, дзе прыгнятаюць, дзе цяжка жывецца.

◊

Ту́рма плача па кім (разм., неадабр.) — пра таго, хто заслугоўвае пакарання.

|| прым. турэ́мны, -ая, -ае.

кампрэ́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Змочаная вадой або лекавым растворам павязка на хворае месца.

Пакласці к. на руку.

|| прым. кампрэ́сны, -ая, -ае.

кар’е́р¹, -у, м.

Самы хуткі бег каня.

Пусціць каня ў к. (кар’ерам).

◊

З месца ў кар’ер — адразу, без падрыхтоўкі.

|| прым. кар’е́рны, -ая, -ае.

мотадро́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Месца, пляцоўка са спецыяльнымі прыстасаваннямі для спаборніцтваў па матацыклетным спорце і выпрабаванняў матацыклаў.

|| прым. мотадро́мны, -ая, -ае.

завуго́лле, -я, н.

Месца за вуглом, за будынкам або сярод будынкаў.

Шуміць вецер у завуголлі.

◊

Па завуголлі бегаць — адвільваць, ухіляцца ад чаго-н.

закаву́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

1. Невялікі глухі завулак.

2. Аддалены, глухі куток дзе-н., месца ў памяшканні; закутак.

Абшукаць усе закавулкі.

засто́лле, -я, н.

Святочны стол з пачастункам, месца за сталом, а таксама ўсе тыя, што сядзяць за сталом.

Поўнае з. гасцей.

Гамоніць з.

застрэ́шак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м. (разм.).

Край страхі, што навісае над сцяной, а таксама месца пад ім.

Ластаўкі гнёзды ўюць пад застрэшкам.

зва́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Месца, куды выкідаюць, звальваюць што-н.

Вывезці смецце на звалку.

|| прым. зва́лачны, -ая, -ае.

гаці́ць, гачу́, га́ціш, га́ціць; незак., што.

Рабіць гаць, пракладваць дарогу цераз балота ці гразкае месца.

Г. балота.

|| зак. загаці́ць, -гачу́, -га́ціш, -га́ціць; -га́чаны.