Romance

[roʊˈmæns]

1.

n.

гру́па рама́нскіх мо́ваў

2.

adj.

рама́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Камень,

група археалагічных стаянак у Пінскім р-не.

т. 7, с. 519

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Моталь,

група археалагічных помнікаў у Іванаўскім р-не.

т. 10, с. 527

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Трасцяніца,

група археалагічных помнікаў у Камянецкім р-не.

т. 15, с. 518

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Цэнтр»,

група армій фаш. Германіі ў 1941-44.

т. 17, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

КУРЦІ́НА

(франц. courtine),

1) асобны ўчастак лесу, парку, сквера; група дрэў, кустоў ці травяністых раслін у ландшафтным парку.

2) Група драўнінна-хмызняковых раслін аднаго віду ў мяшаным лесанасаджэнні ці група элітных дрэў, пакінутых пасля высечкі лесу ў якасці крыніц аднаўлення расліннасці; штучныя насаджэнні для замацавання грунту на горных схілах, каля крыніц, па берагах рэк і інш. 3) Частка крапаснога вала паміж двума бастыёнамі.

т. 9, с. 54

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тэкі́нскі — назва пароды белых курэй (ТС). З рус. теки́нский ‘які мае дачыненне да тэкінцаў’ (тэкінцы — туркменская этнічная група).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́га¹, -і, ДМ лізе, мн. -і, ліг, ж.

1. Саюз, аб’яднанне асоб, арганізацый, дзяржаў.

Ліга Нацый (міжнародная арганізацыя ў 1919—1946 гг.).

2. У спорце: група каманд, прыкладна роўных па майстэрстве, якія спаборнічаюць паміж сабой.

Каманда вышэйшай лігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Аб’яднанне людзей, якія маюць агульныя мэты і задачы.

С. «Загляне сонца і ў наша аконца» выдавала кніжкі і навукова-папулярныя брашуры.

2. разм. Наогул якая-н. група, аб’яднанне, арганізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжпарла́менцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да парламентаў розных дзяржаў. Міжпарламенцкая група.

2. Які адбываецца паміж парламентамі. Міжпарламенцкі абмен думкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)