Verbum

адрасава́цца, -су́юся, -су́ешся, -су́ецца; -су́йся; зак. і незак., куды або да каго (уст.).

Звярнуцца (звяртацца) асабіста або пісьмова.

адсупо́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Развязаць супоню, распрагаючы каня; рассупоніць.

|| незак. адсупо́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

рэ́кет, -у, М -кеце, м. (спец.).

Злачыннае (шляхам пагроз, шантажу) вымаганне ў каго-н. грошай, каштоўнасцей і пад.

сабо́раваць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., каго.

У хрысціян: правесці (праводзіць) над кім-н. сабораванне.

сімпатызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак., каму-чаму.

Адчуваць сімпатыю, добра адносіцца да каго-, чаго-н.

С. выкладчыку.

спе́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго.

Загадаць або прымусіць спешыцца.

С. коннікаў.

|| незак. спе́шваць, -аю, -аеш, -ае.

спярэ́сціць¹, -рэ́шчу, -рэ́сціш, -рэ́сціць; -рэ́шчаны; зак., каго-што.

Зрабіць пярэстым.

Трэшчыны спярэсцілі сцяну.

|| незак. спярэ́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

субсідзі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (кніжн.).

Выдаць (выдаваць) субсідыю.

С. будаўніцтва тэатра.

суцяша́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто суцяшае, суцешыў каго-н.

|| ж. суцяша́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

уве́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак., у каго-што (кніжн.).

Канчаткова паверыць у што-н.

У. у поспех.