кату́рны

(лац. cothurni, ад гр. kothornoi)

1) абутак з высокай падэшвай, які надзявалі антычныя акцёры, каб надаць паставе велічнасць;

2) перан. пыхлівасць, надзьмутасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кіт​1

(гр. ketos)

1) вялікая марская млекакормячая жывёліна;

2) перан. адна з галоўных асоб у якой-н. справе (напр. кіты сучаснай фізікі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крэціні́зм

(фр. crétinisme)

1) прыроджаная разумовая адсталасць і фізічная недаразвітасць, абумоўленая парушэннем функцый шчытападобнай залозы і галаўнога мозга;

2) перан. тупасць, абмежаванасць розуму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

купідо́н

(фр. Cupidon, ад лац. Cupido = бог кахання ў выглядзе хлопчыка з лукам і стрэламі ў антычнай міфалогіі)

перан. прыгожы хлопчык або юнак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

курбе́т

(фр. courbette)

1) скачок з падагнутымі пярэднімі нагамі, які выконвае верхавы конь;

2) від акрабатычнага скачка;

3) перан. нечаканая выхадка, дзіўны ўчынак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парна́с

(гр. Parnassos = гара ў Грэцыі, на якой, паводле міфалагічных уяўленняў, жылі багіні мастацтваў — музы)

перан. усё, што звязана з паэзіяй; свет паэзіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

петрыфіка́цыя

(ад петра- + -фікацыя)

1) працэс ператварэння ў камень, напр. асадачных парод у цвёрдую масу;

2) перан. усталяванне чаго-н. у пэўнай форме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плацда́рм

(фр. place d’armes = плошча для войск)

1) прастора, мясцовасць, на якой рыхтуецца і разгортваецца ваенная аперацыя;

2) перан. зыходны пункт чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэгістра́тар

(с.-лац. registrator = пісар)

1) службовая асоба, якая займаецца рэгістрацыяй, адзначае яўку каго-н.;

2) перан. той, хто адзначае, канстатуе бягучыя падзеі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сабанту́й

(ад цюрк. saban = плуг + tuj = свята)

1) свята ў татараў і башкіраў, звязанае з заканчэннем вясновых палявых работ;

2) перан. шумная пагулянка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)