*Ацупе́ць, оцупе́ць, оцу́пнуць ’ахаладаць; змерзнуць, стаць цвёрдым (ад холаду)’ (КСТ), оцуплы перан. ’мёртвы (пра чалавека)’ (там жа), укр. оцу́пити ’зацвярдзець’. Да цупкі ’цвёрды’ або цупаць, цупнуць ’ахапіць’, параўн. схапіцца застыць’ (пра што-небудзь вадкае).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Е́каць (пра гукі авечак) (ДАБМ), да ёкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Квок-квок ’квактаць (пра курыцу)’ (Нік. Напаў.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Квохпра квактанне, стогн’ (Нар. лекс.). Гл. квок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Квітне́ць ’распускацца, расцвітаць (пра кветкі)’ (ТСБМ). Гл. квет.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кеўк ’гукапераймальнае, пра курэй’ (ЭШ, рук.). Гл. кеўкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Люсь!пра ліццё вады’ (зэльв., Жыв. сл.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абшпа́рыць ’зняць скуру, біць, хвастаць (пра дождж)’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прако́лісні ’спрадвечны’ (ТС). З пра- і колісь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́дзіць ’радзіць (пра зямлю)’ (Ян.). Да радзі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)