звышправадні́к, ‑а, м.

Метал або сплаў, які мае ўласцівасць пры вельмі нізкай тэмпературы поўнасцю траціць электрычнае супраціўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пунш, ‑у, м.

Спіртны напітак, звычайна гарачы, які гатуецца з рому з цукрам, лімонным сокам або фруктамі.

[Англ. punch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбаві́цель, ‑ю, м.

Спец. Вадкасць, якая ўводзіцца ў састаў лаку або фарбы, каб атрымаць раствор пэўнай канцэнтрацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размаркірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Размеціць маркёрам які‑н. участак для пасадкі або сяўбы чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассупо́ніцца, ‑ніцца; зак.

Развязацца (пра супоню). // Аказацца з развязанай або аслабленай супоняй (пра запрэжанага каня). Конь рассупоніўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчаранкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Спец. Раздзяліць на чаранкі для прышчэпкі або пасадкі. Расчаранкаваць куст парэчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпланта́цыя, ‑і, ж.

Спец. Аперацыя па вяртанню страчанага органа або тканкі арганізма. Рэплантацыя зуба. Рэплантацыя адарванай канечнасці.

[Ад лац. прыстаўкі рэ- і plantare — перасаджваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самамаса́ж, ‑у, м.

Расціранне, размінанне самім свайго цела з лячэбнымі або касметычнымі мэтамі. Прыёмы самамасажу. Рабіць самамасаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафо́ра, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства бабовых з непарнаперыстымі лісцямі і кветкамі, сабранымі ў гронкі або мяцёлкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спірэ́я, ‑і, ж.

Хмызняковая расліна сямейства ружакветных з белымі, ружовымі або чырвонымі кветкамі, сабранымі ў парасоны; вятроўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)