самавыключэ́нне, ‑я, н.

Выключэнне самога сябе адкуль‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазабо́йства, ‑а, н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця; самагубства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапраслаўле́нне, ‑я, н.

Праслаўленне самога сябе, сваіх заслуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўзбагачэ́нне, ‑я, н.

Узбагачэнне самога сябе; уласнае ўзбагачэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раз’яры́цца ’узлавацца’ (Інстр. 3), ’разгуляцца’ (паст., Сл. ПЗБ), разʼя́рыцца ’страшэнна зазлаваць’ (Варл.), розʼяры́цца ’раз’юшыцца’ (ТС), серб.-харв. разја́рити се ’раззлавацца, выйсці з сябе’, рус. разъяри́ться ’тс’, славен. razjáriti, razjáriti se ’узлавацца’, ’выйсці з сябе’. Ад яры́цца (гл.), што ў сваю чаргу ад *jarъ(jь) (ЭССЯ 8, 174).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сме́ласць ж Kühnheit f -, Tápferkeit f -, Mut m -(e)s;

◊ узя́ць на сябе́ сме́ласць … sich (D) die Fréiheit néhmen* …;

бяру́ на сябе́ сме́ласць ich bin so frei …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аглу́зжацца ’знепрытомнець’ (Нас.), аглуздацца ’апрытомнець, прыйсці ў сябе’ (КТС), аглуздзелы (КТС) да глузд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ашчалача́ць ’пусціць ваду з сябе (пра кісель, кашу)’ (КСП). Ад шчолак ’вадкае ў страве’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нашу́хацца ’многа надзець на сябе’ (ТС). Да шукацца ’шамацець’, ад гукапераймальнага шух ’шась’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dábehalten

* vt пакі́нуць у сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)