abstention

[abˈstenʃən]

n.

1) устрыма́ньне n. (ад яды́, курэ́ньня)

2) устрыма́ньне пры галасава́ньні

There were several abstentions from voting — Было́ ко́лькі асо́баў, што ўстрыма́ліся пры галасава́ньні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

at the point of

пры, ве́льмі блі́зка да, у працэ́се

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

back-to-back

adj. адно́ за адны́м, адно́ пры адны́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grillroom

[ˈgrɪlru:m]

n.

рэстара́н, у які́м мя́са, ры́ба сма́жыцца пры пу́бліцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

су..., прыстаўка.

1. Ужыв. пры ўтварэнні назоўнікаў і абазначае:

1) сумеснасць, саўдзел, напр.: сунаймальнік, суадказчык, сустаршыня;

2) падабенства, напр.: суглінак, супесак, сукравіца;

3) сукупнасць, зборнасць, напр.: суквецце, суплоддзе.

2. Ужыв. пры ўтварэнні прыметнікаў і абазначае:

1) суадноснасць пэўнай якасці паміж прадметамі, напр.: суадносны, сугучны;

2) збліжэнне, супадзенне ў прасторы або ў часе, напр.: сучасны, сумежны.

3. Ужыв. пры ўтварэнні дзеясловаў і абазначае сумеснасць, суправаджэнне або ўстанаўленне суадносін паміж чым-н., напр.: сумясціць, суіснаваць, суаднесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ардына́рац, ‑рца, м.

1. Уст. Афіцэр для даручэнняў пры камандуючым.

2. Ваеннаслужачы пры камандзіру або пры штабе для сувязі, выканання асобных даручэнняў і асабістых паслуг.

[Ням. Ordonnanz, фр. ordonnance — веставы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kołatka

ж. ляскотка;

kołatka u drzwi — ляскотка пры дзвярах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

upośledzić

зак.

1. пакрыўдзіць;

2. абмінуць, абысці (пры падзеле)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

налыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.

1. каго-што. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад.

Н. валоў.

2. што і чаго. Тое, што і нанізаць (разм.).

Н. нізку баравікоў.

3. каго. Налавіць (пры дапамозе пятлі).

Н. арканам дзікіх коней.

|| незак. налы́гваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

расстано́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, ж.

1. гл. расставіць.

2. Р мн. -но́вак. Парадак, паслядоўнасць у размяшчэнні чаго-н.

Правільная р. знакаў прыпынку.

3. Р мн. -но́вак. Кароткая паўза пры размове, пры выкананні чаго-н.

Чытаць верш з расстаноўкай.

|| прым. расстано́вачны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)